Tuesday 2 July 2013

Φέρνει ένα χελιδόνι την άνοιξη;


Χελιδόνι που ταίζει
Βγάλτε κόλλα. Φέρνει ένα χελιδόνι την άνοιξη; Ούτε που θυμάμαι σε ποιά τάξη του δημοτικού ήμουν. Σίγουρα δε θυμάμαι τι έγραψα. Στοιχηματίζω όμως όσο με ξέρω οτι είπα ναι.
Κάποιο χελιδόνι πρέπει να βγάλει το φίδι απο την τρύπα. Και αν ένα τολμήσει, κάποια άλλα θα ακολουθήσουν είτε απο επιλογή, είτε απο έμπνευση είτε από μπέρδεμα, είτε γιατί αναρωτιούνται που πάνε τα άλλα.
Είμαι μαμά. Constructed, deconstructed, reconstructed - δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει οτι αν γίνεις μαμά και το ήθελες, δεν ξαναγυρίζεις πίσω. Θέλεις να πιστεύεις στο χελιδόνι και σε μια άνοιξη. Για εσένα, για το παιδί σου, για τους ανθρώπους που αγαπάς.
Η προστατευτικότητα προς τη ζωή την ίδια κολλάει ανεξίτηλα πάνω μας τη στιγμή που θα νιώσουμε για πρώτη φορά ευθύνη και αγάπη για κάποιον πάνω και πέρα απο τον εαυτό μας.

Το όλο θέμα  σήμερα ξεκίνησε απο το facebook που έβλεπα ποστ με άρθρα περι θεωριών συνομωσίας σχετικά με την Ελληνική κρίση. Οι Ρώσοι, οι Αμερικάνοι, οι Κινέζοι, το ευρώ, οι illuminati, οι αδελφότητα του τάδε και το μπλόγκ του κάθε τυχάρπαστου. Ουου.. μου αρέσει πολύ να διαβάζω τις θεωρίες και ειδικά τη "σιγουριά" της ορθότητάς τους......
Αν θέλει κανείς να κλαφτεί, είναι καλύτερο και απο τηλεόραση.

Εκεί λοιπόν σκέφτηκα, οτι η μητρότητα (και δεν αναφέρομαι μόνο στις μητέρες αλλά σε όλα τα θηλυκά που αγαπούν, προσφέρουν και νοιάζονται) είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη.
Τα μήντια, η κακή μας ψυχολογία, το άγχος, η στυγνή και πολύ δύσκολη πραγματικότητα πολλών συνανθρώπων μας, ο φόβος, δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε τι έχουμε.
Τι έχω εγώ; Εγώ σαν γυναίκα. Σα μητέρα, σαν άνθρωπος.
Τι δυνάμεις έχω; Τι ικανότητες;
Πως μπορώ να σταθώ στα πόδια μου; Τι μπορώ να κάνω για εσένα; Ναι καλά διάβασες, για εσένα, όχι για εμένα. Γιατί αν μπορώ να αναρωτηθώ τα παραπάνω και να δώσω απαντήσεις έχω κάνει για εμένα.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ομαδικότητα. Υπάρχει όμως ακόμα οικογένεια. Και όσο μεγαλύτερη γίνεται μια οικογένεια, συμπεριλαμβάνοντας φίλους, γείτονες, συναδέλφους, άλλες μητέρες, άλλους ανθρώπους, τόσο ευγενικότερη γίνεται η φύση μας.
Δεν ξέρω ποιές είναι οι θεωρίες συνομωσίας, ξέρω οτι πολλοί άνθρωποι ηδονίζονται με αυτές σε μια ελπίδα να βγάλουν νόημα. Δεν μπορώ να απευθυνθώ σε φανατικούς. ούτε σε παρτάκηδες. ούτε στους απελπισμένους, ούτε στους οκνηρούς.  Απλά δεν θα με ακούσουν.
Μπορώ να απευθυνθώ όμως σε εσένα που διαβάζεις τις σκέψεις μου όταν τις γράφω και που πολύ πιθανά είσαι μαμά ή θηλυκό. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και δε θέλεις υπότιτλους.
Τι μπορώ να κάνω λοιπόν για εσένα;
Να ξεκινήσω με το να σου πω οτι δεν είσαι αδύναμη και μόνη; Να σου πω οτι όλες θέλουμε καλές φίλες και οτι πάντα εμείς οι γυναίκες όταν αφήνουμε τους "ρόλους" μας απέξω, έχουμε μια γενναιότητα που παρασύρει;
Δεν ξέρω ποιά είναι η ακριβής κατεύθυνση, ούτε πως ακριβώς μπορούμε να προχωρήσουμε. Καμιά φορά χρειάζεται απλά να πεις - θα το κάνω. Ο δυτικός τρόπος ζωής πεθαίνει σταθερά. Λεφτά, πλούτη, μεγαλεία, εξουσία, εξευτελισμός του άλλου, εκμετάλλευση. Τι θα βγάλω ΕΓΩ.

Οχι. Η απάντηση είναι στο σώμα μας. Αυτό που δέχεται να δημιουργήσει έναν άλλο, να φιλοξενήσει, να αναπτύξει, να δώσει, να φροντίσει και να στηρίξει. Όταν γεννάς, δε χάνεις το σώμα σου, είσαι ακόμα εσύ (αν και αλλαγμένη επειδή το θέλησες), όμως κρατάς στα χέρια σου και κάποιον άλλον. Δεν είναι δικός σου/δική σου, έρχεται όμως απο εσένα.
Αυτό το μαγικό μας σώμα λοιπόν έχει τα κλειδιά. Πέρα απο τα φυσικά μας παιδιά, υπάρχει ο κόσμος.
Δες λοιπόν ποιά είσαι, τι κλειδιά έχεις.
Αναρωτήσου τι μπορείς να κάνεις.
Θέλω μια καλύτερη Ελλάδα. Θέλω να δω ανθρώπους να βγαίνουν μπροστά με μικρές και μεγάλες πράξεις. Θέλω αυτό που νιώθω για το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο να το βλέπω και στα πρόσωπα των ανθρώπων. Και αυτό θα γίνει αν αρχίσουμε όλες να συνειδητοποιούμε αυτό που ήμαστε.....
Απλές, καθημερινές μαμάδες....

Sunday 12 May 2013

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Ξύπνησα με μια ανάποδη σκέψη: αντι να δεχθώ (αγκαλιά, λουλούδια, κάρτα - τα συνηθισμένα δηλαδή), γιατί να μην προσφέρω πρώτη εγώ;

Να πω, ευχαριστώ που δεν με παίρνεις δεδομένη και που μαζί με όλα με φροντίζεις (me time). Που βρίσκεις υπομονή ενώ είσαι ανυπόμονη, που συγκρατείς τα νεύρα σου (τις πιο πολλές φορές) και που αντέχεις άγχη. Που έμαθες να αφοσιώνεσαι σε κάποιον άλλον εκτός απο εμένα χωρίς να με χάνεις (ή έστω αν με χάνεις, με ξαναβρίσκεις κάποια στιγμή).
Ευχαριστώ που μου έδειξες πόση αγάπη μπορώ να χωρέσω και πόσο η πραγματικότητα είναι πιο ενδιαφέρουσα και θρεπτική απο οποιαδήποτε "κολλαριστή" φαντασίωση. Τι να την κάνω την "καλή μαμά"που χαμογελά γαλήνια και έχει λύσεις, όταν μπορώ να γελάσω με την ψυχή μου αντικρύζοντας το χάος και το απρόσμενο;
Ευχαριστώ που ενώ με "σκλαβώνεις" στο καθήκον (σιχαίνομαι τους λογαριασμούς και τα ασιδέρωτα που μαζεύονται), την ίδια στιγμή "αποδομείς" τα στεγανά - η σκέψη μου ελευθερώνεται. Δεν υπάρχουν πάντα απαντήσεις, πρέπει να μείνω με διλήματα. Πειραματίζομαι, και έτσι έρχομαι πιο κοντά σε αυτό που θέλω να γίνουμε μαζί: μια μαμά, μια γυναίκα και ένας άνθρωπος που δε σταματά να ψάχνει, να αναρωτιέται, να ζει και να φτιάχνει τις δικές του συνταγές.

Χρόνια πολλά εαυτέ που ήσουν για εσένα και που τώρα πια χωράς πολλούς άλλους μαζί με εσένα.

Για όλες εσάς, που μοιραζόμαστε τα παραπάνω......

Τώρα πάω να πιω ένα καφέ και να κάνω διάλειμμα!

Monday 25 March 2013

ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ



Ο νέος κύκλος των Ομάδων για Εγκύους και Νέες Μαμάδες θα ξεκινήσει σύντομα και έτσι η καθιερωμένη παρουσίαση του κύκλου με ελεύθερη είσοδο ορίστηκε για την Παρασκευή 12/4/13  στις 18.00.
Η συνάντηση θα γίνει στο κέντρο Σύμπλευση στον Πειραιά, Καραολή & Δημητρίου 30 (1ος οροφος), οπου και θα γίνονται οι ομάδες. Όσες μητέρες (μέλλουσες και μη) ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε στην ενημέρωση μπορείτε να επικοινωνήσετε  μέσω email στο womenspace.gr@gmail.com για να κρατήσετε τη θέση σας ή να τηλεφωνήσετε στο 210- 4100505

Τέλος, μπορείτε να ενημερωθείτε και διαβάζοντας το "Motherhood Posts GR".

Θα χαρώ να τα πούμε απο κοντά.

Thursday 18 October 2012

ΔΙΗΜΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΕΓΚΥΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ!

Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα. Έτσι το Σαββατοκύριακο 8 και 9 Δεκεμβρίου 2012, θα γίνει η διήμερη ομάδα Deconstructing Mummy για εγκύους και νέες μαμάδες.  Πιο "εντατική" απο τις συνηθισμένες εβδομαδιαίες συναντήσεις (οι οποίες θα ξεκινήσουν παράλληλα απο τον Ιανουάριο 2013), οι διήμερες ομάδες αγγίζουν τη συνηθισμένη θεματολογία με διαφορετική ροή αλλά και τρόπο, ειδικά προσαρμοσμένο για τις μαμάδες που μπορούν να διαθέσουν ένα σαββατοκύριακο στον εαυτό τους αλλά δυσκολεύονται για μια δέσμευση εβδομαδιαίας βάσης.
Οι θέσεις για το σεμινάριο είναι περιορισμένες στις 8 συμμετέχουσες (όπως και στις εβδομαδιαίες συναντήσεις) και κρατούνται με σειρά προτεραιότητας. Το κόστος για το διήμερο είναι 100 ευρώ.
Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων μπορείτε να επικοινωνήσετε στέλνοντας email στο deconstructingmummy@gmail.com ή στο womenspace.gr@gmail.com


ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΟΜΑΔΩΝ
ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ (Η προσωπική μου μητρότητα)

ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ (Θηλασμός, βάρος)
ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ
ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ
ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΟΦΕΛΗ
  • Κατανόηση των δυσκολιών ως φυσιολογική εμπειρία της μητρότητας
  • Σκέψη πάνω στην προσωπική ψυχολογική ιστορία κάθε μητέρας και πως αυτό  την επηρεάζει στο σήμερα
  • Εμπιστοσύνη στον μητρικό μας εαυτό
  • Βάσεις για μια πιο ισορροπημένη και υγιή σχέση με το παιδί μας
  • Κατανόηση του τρόπου με τον οποίο επηρεάζουμε το παιδί μας
  • Απελευθέρωση απο τους "μύθους της μητρότητας" και την εξιδανίκευση
  • Ικανότητα να φτιάξουμε την προσωπική μας μητρότητα
  • Εμπειρία στο να μοιραζόμαστε χωρίς άγχος και να ανταλλάσουμε υποστήριξη με άλλες μητέρες
  • Πρόληψη της επιλόχειας κατάθλιψης και του δυσλειτουργικού άγχους.



Wednesday 10 October 2012

To Deconstructing Mummy ζει και βασιλεύει!

Registered trademark!
Δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλαβαίνει τους νόμους της αγοράς. Η αγορά είναι "ελεύθερη", ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει, ο ανταγωνισμός είναι μέσα στο παιχνίδι. Πάντα είμουν υπέρ του ανταγωνισμού. Θυμάμαι στο γυμνάσιο να ευχαριστιέμαι την αγωνία του βαθμού και να συγκρίνομαι με την Αλίκη (την άλλη "καλή" μαθήτρια). Ο ανταγωνισμός, ρίχνει τις τιμές, βελτιώνει τα προϊόντα, σε κάνει πιο έξυπνο και πιο μαχητικό. Φυσικά μιλάω για το θεμιτό ανταγωνισμό και όχι τον αθέμιτο. Διαχωρίζω πολύ ξεκάθαρα τους δυο.
Αθέμιτος ανταγωνισμός είναι η κόπια. Πλημμύρισε ο κόσμος απο κόπια. Η κόπια θεωρεί τον άλλον βλάκα - "δε θα το καταλάβει" οτι δεν είναι ορίτζιναλ.
Εγώ είμουν πάντα λάτρης του ορίτζιναλ και του αυθεντικού. Αν δεν έχω χρήματα να πάρω το ορίτζιναλ, απλά δεν θα το πάρω. Εντ οφ στόρυ.
Αν θέλω να λέγομαι ψυχολόγος πρέπει να έχω τις σπουδές αλλά και την κρατική άδεια. Και αυτό ισχύει για όποιο κράτος βρίσκομαι. Αν θέλω να λέγομαι ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια πρέπει να κάνω την αιματηρή εκπαίδευση που σου δίνει αυτόν τον τίτλο. Δε δέχομαι για τον εαυτό μου το φαίνεσθαι χωρίς το είμαι. Με αυτή τη λογική δημιουργώ, αντί να αντιγράφω. Δεν μου αρέσει να αντιγράφω αλλα επίσης δεν μου αρέσει να με αντιγράφουν.
Θα μπω λοιπόν στο θέμα του σημερινού ποστ που μάλλον μέχρι τώρα θα σας έχει κάνει να αναρωτηθείτε: τι εννοεί η ποιήτρια; το μπλόγκ είναι για μαμάδες...
Ακριβώς για αυτό πρόκειται. Σήμερα κατα τύχη έπεσα πάνω στην κόπια του Deconstructing Mummy και θύμωσα. Πολύ. 
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι. Όταν κάποιος σε αντιγράφει τότε κατα κάποιο τρόπο σε επαινεί - έχεις επιτύχει. Κανονικά ναι. Αν έβλεπα την προσπάθεια μιας άλλη ψυχολόγου να κάνει ομάδες ειδικά για μαμάδες, μάλλον θα χαμογελούσα σε αναγνώριση των παραπάνω. Εδώ όμως ήρθα αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολική κόπια: η θεματολογία ίδια με τη δική μου με κανα-δυο προσθέσεις, η αρχή της περιγραφής των ομάδων, όμοιες λέξεις εδώ και εκεί π.χ " η εγκυμοσύνη και η μητρότητα εγείρουν άγχη και ανασφάλειες", η "ψυχοδυναμική" (και όχι ψυχαναλυτική) προσέγγιση,  ο τίτλος "ομάδες (συμβουλευτικής) για εγκύους και "νεες μαμάδες", η διάρκεια (12 συναντήσεις= 3 μήνες), ο τρόπος που διαφημίζονται οι νεές ομάδες (με το θαυμαστικό που βάζω και εγώ), ο χώρος που είναι λίγο πιο κάτω απο το παλιό μου γραφείο, ακόμα και η σεμιναριακή (και όχι επίσημη) εκπαίδευση της ψυχολόγου στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Ανατρίχιασα, αιφνιδιάστηκα, πραγματικά δεν περίμενα το μέγεθος της κόπιας.
Είμαι η μόνη ψυχολόγος που δουλεύει με μαμάδες; Φαντάζομαι πως όχι, τόσοι συνάδελφοι κάνουν ομάδες γονεών. Είμαι η μόνη που έχει αυτό το δικαίωμα; Και πάλι όχι.
Μάλιστα θα ενθάρρυνα άλλους συναδέλφους να δουλέψουν με τις μαμάδες. Το Deconstructing Mummy δεν είναι για εμένα μόνο μια βιοποριστική ιστορία, αλλά μια φιλοσοφική θέση, μια στάση ζωής. Πιστεύω στην πρόληψη της ψυχικής υγείας του παιδιού και στην ευκαιρία που δίνεται σε κάθε μητέρα να κατανοήσει μέσα απο τη μητρότητα και να επανορθώσει τις ψυχικές της δυσκολίες. Για να φτιάξω τις ομάδες έχω καταναλώσει άπειρες εργατοώρες διαβάσματος, σκέψης και μελέτης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, στον αέρα ή στο "όπως πάει".
Δε δέχομαι λοιπόν να αντιγράφεται (παραθέτω το λίνκ του site- κάνω και διαφήμιση) ο τρόπος που επικοινωνώ, ο κόπος που έχω καταβάλει να κάνω γνωστή τη δουλειά μου και να τον οικειοποιούνται έτσι γενικώς και αορίστως.  
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες της επικοινωνίας με την εν λόγω συνάδελφο. Θα έλεγα μάλιστα οτι προς τιμή της επικοινώνησε πρώτη εκείνη μαζί μου για να διορθώσει την κατάσταση. Θα αρκεστώ στο να πω οτι μια απο τις δικαιολογίες ήταν το οτι εγώ πια δε μένω Ελλάδα. 
Ναι αυτή την εποχή δεν μένω Ελλάδα αλλά το Deconstructing Mummy συνεχίζει. Οι ομάδες γίνονται με διαφορετική μορφή (σαββατοκύριακου ή καλοκαιρινές εβδομαδιαίες) και οι μαμάδες συνεχίζουν να στηρίζουν αυτήν την προσπάθεια με ιδιαίτερη θέρμη και ενδιαφέρον, στέλνοντας email για το πότε θα ξεκινήσει η επόμενη ομάδα.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ένα απο τα πράγματα που πάντα λέω στις μαμάδες και γενικά στους θεραπευόμενούς μου είναι να εκφράζονται πλήρως, άμεσα και διεκδικητικά, οριοθετώντας αυτά που θεωρούν κακώς κείμενα. Αυτό λοιπόν κάνω και εγώ σήμερα.
Δε διεκδικώ καμία αποκλειστικότητα σε αυτόν τον τομέα. Διεκδικώ όμως και περιφρουρώ αυτά που λέω, κάνω και γράφω να παραμένουν δικές μου δημιουργίες.
Έτσι λοιπόν τελειώνοντας αυτό το "μανιφέστο" (!) δηλώνω με σιγουριά οτι το Deconstructing Mummy ζει και βασιλεύει με απτόητη την αυθεντικότητα του....!





Sunday 19 August 2012

μια Κοινή ιστορία μιας Σημαντικής ημέρας


Μου αρέσει να τους μιλάω για την αθέατη πλευρά της μητρότητας. Αυτό είναι η δουλειά μου ξέρεις. Σήμερα, θα τους μιλήσω για αυτή την καθημερινή κόλλα που κρατάει ενωμένες τις αδυναμίες μας, τις αμφιβολίες και τα μαύρα άγχη μας με τη σουρεαλιστική μαγεία του να είσαι μαμά.
Θα είναι μια κοινή και κοινότοπη ιστορία που θα διηγηθώ με αφορμή εσένα, για εσένα, για εμένα και για όλα τα ζευγάρια μαμάδων και παιδιών. Γιατί σήμερα γίνεσαι 3 και εγώ θέλω να μοιραστώ τη χαρά και την υπερηφάνεια μου να είμαι η μαμά σου.
Θέλω να τους πω πως δεν είμαι τέλεια, και οτι ευτυχώς η γέννησή σου με βρήκε ανευ αυτού του μικροβίου. Κάποιες φορές σου φωνάζω, χάνω την υπομονή μου, θέλω να εξαφανιστείς όταν είμαι πολύ κουρασμένη και νιώθω μια χαρά όταν μου δίνεται η ευκαιρία να ζήσω για ώρες ή για κάποιες ημέρες παρέα με τον παλιό μου εαυτό. Αυτόν που ξέρω και έχω συνηθίσει.
Ήρθες για να με αλλάξεις, να πάρεις τη γη κάτω απο τα πόδια μου για να φτιάξω μια νέα. Και ξέρεις, η νέα γη είναι σαν τη Σαντορίνη. Σου κόβει την ανάσα και έχει ένα ηφαίστειο που ανα πάσα στιγμή μπορεί να κάνει έκρηξη. Λάβα δημιουργίας, λάβα θυμού ενίοτε, λάβα γήινης, ταπεινής και ανθρώπινης λατρείας.
Σε κρατάω στην αγκαλιά μου μπροστά απο της θάλασσα και το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Απο τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες.
Σήμερα σου διηγήθηκα για ακόμα μια φορά την ιστορία της γέννησής σου, κάτω απο μια ομπρέλα που επέμενες να έχουμε ανοιχτή, στο ημίφως του δωματίου λίγο πριν πάρεις το χέρι μου αγκαλιά για να κοιμηθείς. Δίπλα μας το βαθουλό καπάκι που σκεπάζουμε τα κέικ γεμισμένο με τα υπάρχοντά σου- μια φόρμα μπλε χειμωνιάτικη και ξυλάκια παγωτού. Η εκκεντρικότητα, η ελευθερία και η φαντασία πάντα με συγκινούσαν. Ελπίζω ποτέ να μην τα χάσεις. Χαίρομαι που τα έχεις και τα εκδηλώνεις με απόλυτη φυσικότητα. Μου αρέσει να με καλείς στη μέση του σαλονιού να χορέψουμε "γκάνγκστα" και μετά απο λίγο να γυρνάς γύρω μου τραγουδώντας "γύρω-γύρω όλοι". Είσαι στα δικά μου μάτια ό,τι πιο λαμπερό έχω δει (τουλάχιστον θα έχεις υγιή ναρκισσισμό σκέφτομαι).
Σήμερα αποφάσισες οτι θα μοιράζεσαι (κάτι που δεν σου αρέσει καθόλου να κάνεις). Αποφάσισες δε, να ορίσεις ως "μοίρασμα" το να φας το φαί μου (!). Είναι και αυτό μια τοποθέτηση -αλλά μάλλον είσαι τυχερός που κάνεις εύκολα φίλους.
Αν ξεπεράσω τις κόντρες των "terrible twos" που βγάζουν ομολογουμένως my terrible self, θα έλεγα οτι  κάνω ωτοστόπ στη χώρα των θαυμάτων. Κάθε μέρα κάτι καινούριο, ένας νέος τρόπος να βλέπω τον κόσμο. Να γελάσω, να ξαφνιαστώ και ξέρεις κάτι; να σκεφτώ και να αναθεωρήσω. Ακομα και τους τσακωμούς μας ευχαριστιέμαι όταν ηρεμήσω. Μου αρέσει να σε βλέπω να διεκδικείς, να επιμένεις για τη δική σου (συνήθως παράλογη) αλήθεια και να θέλεις να με εκδικηθείς με άμεσους (μαμά πήγαινε time out) ή έμμεσους τρόπους (τσιμπιές κατα λάθος). Πάνω σου βλέπω ό,τι έχω διαβάσει - την επιθετικότητα, το φόβο, την ανάγκη για τον άλλον, την προσπάθεια για την ανεξαρτησία αλλά και την αγαλλιάση της εξάρτησης.
Σαν την αρχή της Amelie, οπου καθένας δείχνει τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητές του, σε μαθαίνω καθώς αυτές αλλάζουν. Το τρίψιμο του αυτιού, το γάλα σε συγκεκριμένο ποτήρι και η απαραίτητη επιλογή χρώματος σε καλαμάκι, τι σε ενοχλεί και τι σε εντυπωσιάζει.
Σε κρατάω επάνω μου ανεβαίνοντας σκαλιά. Είσαι βαρύς πια, τα πόδια σου κρέμονται, εγώ λαχανιάζω, εσύ κοιμάσαι. Είναι όμως μια απο τις σκηνές που θα θυμάμαι πάντα απο τη ζωή μου. Γιατί σε κάθε βήμα που κουβαλάω αυτό το βάρος, αισθάνομαι σαν κάθε πόρος μου, κάθε μαύρο κενό μου να γεμίζει με ενέργεια και φως. Όχι δεν μου αρέσουν τα new age, ούτε το έχω "χάσει". Απλά νιώθω σωματικά την πληρότητα μέσα απο μια καθημερινή κίνηση μιας μητέρας που μεταφέρει το κοιμισμένο παιδί της απο το αυτοκίνητο στο κρεβάτι του.
Μου χαμογελάς με αυτά τα λακκάκια στα μάγουλά σου, κάποιες φορές μουστρουφιάζεις ή μου μιλάς επιτακτικά (εμ... αυτό δεν μου αρέσει καθόλου και γρήγορα συνειδητοποιείς οτι δεν σε παίρνει..). Εγώ και εσύ έχουμε μια σχέση κοινότοπη. Και ζωντανή. Και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Και ταξιδιάρικη. Αλλά κυρίως μια σχέση που καθορίζει ένα μεγάλο μέρος της πορείας σου και της ικανότητάς σου να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Για μια ζωή, σου εύχομαι σήμερα, και κάθε μέρα να τα καταφέρεις. Να σταθείς στα δικά σου πόδια, να προσφέρεις, να δεχτείς, να γελάς και να συγκινείσαι. Εγώ θα είμαι κάπου εκει γύρω και όταν με θέλεις, θα εμφανίζομαι.
Χρόνια πολλά.