tag:blogger.com,1999:blog-1464551074049553392024-02-20T15:46:30.944+02:00Deconstructing MummyWomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-44195322624110342182013-07-02T00:13:00.004+03:002013-07-02T00:13:55.342+03:00Φέρνει ένα χελιδόνι την άνοιξη;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFMYLrLqtiGC4aaZTXKA8x5tRbTIizLqewu7-ZPLV7oVUm5P3dMRPKRRLxMAAVUlRI6oc1ds6UcKAK2zu3adIK0R025RIKbJ_BEAirbrDIIMSSVIbnNQeqQ57Cr8ZbmPpbLCqSLoMaPjw/s1207/%CF%87%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFMYLrLqtiGC4aaZTXKA8x5tRbTIizLqewu7-ZPLV7oVUm5P3dMRPKRRLxMAAVUlRI6oc1ds6UcKAK2zu3adIK0R025RIKbJ_BEAirbrDIIMSSVIbnNQeqQ57Cr8ZbmPpbLCqSLoMaPjw/s320/%CF%87%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B9.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χελιδόνι που ταίζει</td></tr>
</tbody></table>
Βγάλτε κόλλα. Φέρνει ένα χελιδόνι την άνοιξη; Ούτε που θυμάμαι σε ποιά τάξη του δημοτικού ήμουν. Σίγουρα δε θυμάμαι τι έγραψα. Στοιχηματίζω όμως όσο με ξέρω οτι είπα ναι.<br />
Κάποιο χελιδόνι πρέπει να βγάλει το φίδι απο την τρύπα. Και αν ένα τολμήσει, κάποια άλλα θα ακολουθήσουν είτε απο επιλογή, είτε απο έμπνευση είτε από μπέρδεμα, είτε γιατί αναρωτιούνται που πάνε τα άλλα.<br />
Είμαι μαμά. Constructed, deconstructed, reconstructed - δεν έχει σημασία.<br />
Σημασία έχει οτι αν γίνεις μαμά και το ήθελες, δεν ξαναγυρίζεις πίσω. Θέλεις να πιστεύεις στο χελιδόνι και σε μια άνοιξη. Για εσένα, για το παιδί σου, για τους ανθρώπους που αγαπάς.<br />
Η προστατευτικότητα προς τη ζωή την ίδια κολλάει ανεξίτηλα πάνω μας τη στιγμή που θα νιώσουμε για πρώτη φορά ευθύνη και αγάπη για κάποιον πάνω και πέρα απο τον εαυτό μας.<br />
<br />
Το όλο θέμα σήμερα ξεκίνησε απο το facebook που έβλεπα ποστ με άρθρα περι θεωριών συνομωσίας σχετικά με την Ελληνική κρίση. Οι Ρώσοι, οι Αμερικάνοι, οι Κινέζοι, το ευρώ, οι illuminati, οι αδελφότητα του τάδε και το μπλόγκ του κάθε τυχάρπαστου. Ουου.. μου αρέσει πολύ να διαβάζω τις θεωρίες και ειδικά τη "σιγουριά" της ορθότητάς τους......<br />
Αν θέλει κανείς να κλαφτεί, είναι καλύτερο και απο τηλεόραση.<br />
<br />
Εκεί λοιπόν σκέφτηκα, οτι η μητρότητα (και δεν αναφέρομαι μόνο στις μητέρες αλλά σε όλα τα θηλυκά που αγαπούν, προσφέρουν και νοιάζονται) είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη.<br />
Τα μήντια, η κακή μας ψυχολογία, το άγχος, η στυγνή και πολύ δύσκολη πραγματικότητα πολλών συνανθρώπων μας, ο φόβος, δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε τι έχουμε.<br />
Τι έχω εγώ; Εγώ σαν γυναίκα. Σα μητέρα, σαν άνθρωπος.<br />
Τι δυνάμεις έχω; Τι ικανότητες;<br />
Πως μπορώ να σταθώ στα πόδια μου; Τι μπορώ να κάνω για εσένα; Ναι καλά διάβασες, για εσένα, όχι για εμένα. Γιατί αν μπορώ να αναρωτηθώ τα παραπάνω και να δώσω απαντήσεις έχω κάνει για εμένα.<br />
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ομαδικότητα. Υπάρχει όμως ακόμα οικογένεια. Και όσο μεγαλύτερη γίνεται μια οικογένεια, συμπεριλαμβάνοντας φίλους, γείτονες, συναδέλφους, άλλες μητέρες, άλλους ανθρώπους, τόσο ευγενικότερη γίνεται η φύση μας.<br />
Δεν ξέρω ποιές είναι οι θεωρίες συνομωσίας, ξέρω οτι πολλοί άνθρωποι ηδονίζονται με αυτές σε μια ελπίδα να βγάλουν νόημα. Δεν μπορώ να απευθυνθώ σε φανατικούς. ούτε σε παρτάκηδες. ούτε στους απελπισμένους, ούτε στους οκνηρούς. Απλά δεν θα με ακούσουν.<br />
Μπορώ να απευθυνθώ όμως σε εσένα που διαβάζεις τις σκέψεις μου όταν τις γράφω και που πολύ πιθανά είσαι μαμά ή θηλυκό. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και δε θέλεις υπότιτλους.<br />
Τι μπορώ να κάνω λοιπόν για εσένα;<br />
Να ξεκινήσω με το να σου πω οτι δεν είσαι αδύναμη και μόνη; Να σου πω οτι όλες θέλουμε καλές φίλες και οτι πάντα εμείς οι γυναίκες όταν αφήνουμε τους "ρόλους" μας απέξω, έχουμε μια γενναιότητα που παρασύρει;<br />
Δεν ξέρω ποιά είναι η ακριβής κατεύθυνση, ούτε πως ακριβώς μπορούμε να προχωρήσουμε. Καμιά φορά χρειάζεται απλά να πεις - θα το κάνω. Ο δυτικός τρόπος ζωής πεθαίνει σταθερά. Λεφτά, πλούτη, μεγαλεία, εξουσία, εξευτελισμός του άλλου, εκμετάλλευση. Τι θα βγάλω ΕΓΩ.<br />
<br />
Οχι. Η απάντηση είναι στο σώμα μας. Αυτό που δέχεται να δημιουργήσει έναν άλλο, να φιλοξενήσει, να αναπτύξει, να δώσει, να φροντίσει και να στηρίξει. Όταν γεννάς, δε χάνεις το σώμα σου, είσαι ακόμα εσύ (αν και αλλαγμένη επειδή το θέλησες), όμως κρατάς στα χέρια σου και κάποιον άλλον. Δεν είναι δικός σου/δική σου, έρχεται όμως απο εσένα.<br />
Αυτό το μαγικό μας σώμα λοιπόν έχει τα κλειδιά. Πέρα απο τα φυσικά μας παιδιά, υπάρχει ο κόσμος.<br />
Δες λοιπόν ποιά είσαι, τι κλειδιά έχεις.<br />
Αναρωτήσου τι μπορείς να κάνεις.<br />
Θέλω μια καλύτερη Ελλάδα. Θέλω να δω ανθρώπους να βγαίνουν μπροστά με μικρές και μεγάλες πράξεις. Θέλω αυτό που νιώθω για το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο να το βλέπω και στα πρόσωπα των ανθρώπων. Και αυτό θα γίνει αν αρχίσουμε όλες να συνειδητοποιούμε αυτό που ήμαστε.....<br />
Απλές, καθημερινές μαμάδες....</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-20523124207329572962013-05-12T14:00:00.003+03:002013-05-12T14:00:59.983+03:00ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξύπνησα με μια ανάποδη σκέψη: αντι να δεχθώ (αγκαλιά, λουλούδια, κάρτα - τα συνηθισμένα δηλαδή), γιατί να μην προσφέρω πρώτη εγώ;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi39ldIZa5CSmHQNAg6-zTgkpKuwv0J1xa-7QKIl2F0VVebrwY3ojMb3JJ006KYpk6dDQyLb16s2Ib1t6MPg-UVCZIXTCdcQ8BlikOmf9a8oOBIdULPvhKV5GGxwmOe9X2ABtW0hypC8WA/s1600/mumday.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi39ldIZa5CSmHQNAg6-zTgkpKuwv0J1xa-7QKIl2F0VVebrwY3ojMb3JJ006KYpk6dDQyLb16s2Ib1t6MPg-UVCZIXTCdcQ8BlikOmf9a8oOBIdULPvhKV5GGxwmOe9X2ABtW0hypC8WA/s320/mumday.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Να πω, ευχαριστώ που δεν με παίρνεις δεδομένη και που μαζί με όλα με φροντίζεις (me time). Που βρίσκεις υπομονή ενώ είσαι ανυπόμονη, που συγκρατείς τα νεύρα σου (τις πιο πολλές φορές) και που αντέχεις άγχη. Που έμαθες να αφοσιώνεσαι σε κάποιον άλλον εκτός απο εμένα χωρίς να με χάνεις (ή έστω αν με χάνεις, με ξαναβρίσκεις κάποια στιγμή).<br />
Ευχαριστώ που μου έδειξες πόση αγάπη μπορώ να χωρέσω και πόσο η πραγματικότητα είναι πιο ενδιαφέρουσα και θρεπτική απο οποιαδήποτε "κολλαριστή" φαντασίωση. Τι να την κάνω την "καλή μαμά"που χαμογελά γαλήνια και έχει λύσεις, όταν μπορώ να γελάσω με την ψυχή μου αντικρύζοντας το χάος και το απρόσμενο;<br />
Ευχαριστώ που ενώ με "σκλαβώνεις" στο καθήκον (σιχαίνομαι τους λογαριασμούς και τα ασιδέρωτα που μαζεύονται), την ίδια στιγμή "αποδομείς" τα στεγανά - η σκέψη μου ελευθερώνεται. Δεν υπάρχουν πάντα απαντήσεις, πρέπει να μείνω με διλήματα. Πειραματίζομαι, και έτσι έρχομαι πιο κοντά σε αυτό που θέλω να γίνουμε μαζί: μια μαμά, μια γυναίκα και ένας άνθρωπος που δε σταματά να ψάχνει, να αναρωτιέται, να ζει και να φτιάχνει τις δικές του συνταγές.<br />
<br />
Χρόνια πολλά εαυτέ που ήσουν για εσένα και που τώρα πια χωράς πολλούς άλλους μαζί με εσένα.<br />
<br />
Για όλες εσάς, που μοιραζόμαστε τα παραπάνω......<br />
<br />
Τώρα πάω να πιω ένα καφέ και να κάνω διάλειμμα!<br />
<br /></div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-90733910555335708722013-04-16T17:27:00.001+03:002013-04-26T13:01:26.363+03:00Nea omada gia mamades<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjICJRPEU4T1Ddr6-HYgVVUWEALaawa1QPjtE_dr92BGKOHGRl2Km8uB5nXExILpB8CuLOFbsp5-DJDruwthH31ZaX9SuexuTEoGxPCVimSytlKXP-bIVSLnOSer6zcbxmDeJJr3M9DJbk/s1600/DM+siblefsi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjICJRPEU4T1Ddr6-HYgVVUWEALaawa1QPjtE_dr92BGKOHGRl2Km8uB5nXExILpB8CuLOFbsp5-DJDruwthH31ZaX9SuexuTEoGxPCVimSytlKXP-bIVSLnOSer6zcbxmDeJJr3M9DJbk/s640/DM+siblefsi.jpg" width="450" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-83041535109254876662013-03-25T17:33:00.001+02:002013-03-25T21:19:32.454+02:00ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ<br />
<div style="margin: 0px;">
<span id="goog_721751564"></span><span id="goog_721751565"></span><br />
Ο νέος κύκλος των Ομάδων για Εγκύους και Νέες Μαμάδες θα ξεκινήσει σύντομα και έτσι η καθιερωμένη παρουσίαση του κύκλου με ελεύθερη είσοδο ορίστηκε για την Παρασκευή 12/4/13 στις 18.00.<br />
Η συνάντηση θα γίνει στο κέντρο Σύμπλευση στον Πειραιά, Καραολή & Δημητρίου 30 (1ος οροφος), οπου και θα γίνονται οι ομάδες. Όσες μητέρες (μέλλουσες και μη) ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε στην ενημέρωση μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω email στο womenspace.gr@gmail.com για να κρατήσετε τη θέση σας ή να τηλεφωνήσετε στο 210- 4100505</div>
<div>
<div>
<div style="margin: 0px;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="margin: 0px;">
Τέλος, μπορείτε να ενημερωθείτε και διαβάζοντας το<a href="http://deconstructingmummy.blogspot.com/p/motherhood-posts-gr.html"> "Motherhood Posts GR"</a>.</div>
</div>
<div>
<div style="margin: 0px;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpGDVsTMxj0lBbeItiWRSHKEFQ3o4frSlmvgZbacaDUbTlYu5IUZEbQ9Ak76WJkTWkT2nKnZy0jNo2JaCBYnKGMJoE9kyu3XQ9EW-R0vJCha_wfTh7wHZzhO4DJtoc-g8V9iGIUDiOFME/s1600/00439549.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpGDVsTMxj0lBbeItiWRSHKEFQ3o4frSlmvgZbacaDUbTlYu5IUZEbQ9Ak76WJkTWkT2nKnZy0jNo2JaCBYnKGMJoE9kyu3XQ9EW-R0vJCha_wfTh7wHZzhO4DJtoc-g8V9iGIUDiOFME/s320/00439549.jpg" width="320" /></a></div>
Θα χαρώ να τα πούμε απο κοντά.</div>
</div>
</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-81295933130384172952012-10-18T15:04:00.000+03:002012-10-18T15:04:04.401+03:00ΔΙΗΜΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΕΓΚΥΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvQiAnMVfaVn2EpiCMZoRlzOoObcGjP7cHkkKmEnPiDvnmTbZt8EUDgjdyq0nd0K4YNEc6nfBK2_mxfdkyS6IOhJKcjm3ISPq1ooHw13YbLJZuVwX50bxGNKs571fzQOpVc7XpEBQBHc0/s1600/00439549.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvQiAnMVfaVn2EpiCMZoRlzOoObcGjP7cHkkKmEnPiDvnmTbZt8EUDgjdyq0nd0K4YNEc6nfBK2_mxfdkyS6IOhJKcjm3ISPq1ooHw13YbLJZuVwX50bxGNKs571fzQOpVc7XpEBQBHc0/s320/00439549.jpg" width="320" /></a></div>
Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα. Έτσι το Σαββατοκύριακο 8 και 9 Δεκεμβρίου 2012, θα γίνει η διήμερη ομάδα Deconstructing Mummy για εγκύους και νέες μαμάδες. Πιο "εντατική" απο τις συνηθισμένες εβδομαδιαίες συναντήσεις (οι οποίες θα ξεκινήσουν παράλληλα απο τον Ιανουάριο 2013), οι διήμερες ομάδες αγγίζουν τη συνηθισμένη θεματολογία με διαφορετική ροή αλλά και τρόπο, ειδικά προσαρμοσμένο για τις μαμάδες που μπορούν να διαθέσουν ένα σαββατοκύριακο στον εαυτό τους αλλά δυσκολεύονται για μια δέσμευση εβδομαδιαίας βάσης.<br />
Οι θέσεις για το σεμινάριο είναι περιορισμένες στις 8 συμμετέχουσες (όπως και στις εβδομαδιαίες συναντήσεις) και κρατούνται με σειρά προτεραιότητας. Το κόστος για το διήμερο είναι 100 ευρώ.<br />
Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων μπορείτε να επικοινωνήσετε στέλνοντας email στο deconstructingmummy@gmail.com ή στο womenspace.gr@gmail.com<br />
<br />
<br />
ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΟΜΑΔΩΝ<br />
<span style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 21px;">ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ (Η προσωπική μου μητρότητα)</span><br />
<br />
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ (Θηλασμός, βάρος)</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ</span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; color: #d00a83; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; margin-bottom: 0cm;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="background-color: #fcf9e9; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal;">
ΟΦΕΛΗ</div>
<div style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal;">
</div>
<ul style="background-color: white; color: #d00a83; line-height: 20px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Κατανόηση των δυσκολιών ως φυσιολογική εμπειρία της μητρότητας</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Σκέψη πάνω στην προσωπική ψυχολογική ιστορία κάθε μητέρας και πως αυτό την επηρεάζει στο σήμερα</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Εμπιστοσύνη στον μητρικό μας εαυτό</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Βάσεις για μια πιο ισορροπημένη και υγιή σχέση με το παιδί μας</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Κατανόηση του τρόπου με τον οποίο επηρεάζουμε το παιδί μας</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Απελευθέρωση απο τους "μύθους της μητρότητας" και την εξιδανίκευση</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Ικανότητα να φτιάξουμε την προσωπική μας μητρότητα</span></li>
<li style="border: none; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif;">Εμπειρία στο να μοιραζόμαστε χωρίς άγχος και να ανταλλάσουμε υποστήριξη με άλλες μητέρες</span></li>
<li style="border: none; margin: 0px 0px 0.25em; padding: 0px;"><span style="color: #cc66cc; font-family: Georgia, Utopia, Palatino Linotype, Palatino, serif;">Πρόληψη της επιλόχειας κατάθλιψης και του δυσλειτουργικού άγχους.</span></li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div style="color: #d00a83; line-height: 21px;">
</div>
<br />
</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-6525495274202574342012-10-10T22:57:00.000+03:002012-10-18T21:06:00.895+03:00 To Deconstructing Mummy ζει και βασιλεύει!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0gZyBAfMCemkJhx_ssYiX41KrasQ5FJvVlkpGafqlzlavbzJDZBsGJ3bGqbBdSafC1qzOCsxwobS8Mn9-KVrwfDnUfnaHDC6OcBM5vA74JfjW1FmAf4fJwuqMBkRKQDJsKZaUT7Dr6Xc/s1600/1185407_27290304.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0gZyBAfMCemkJhx_ssYiX41KrasQ5FJvVlkpGafqlzlavbzJDZBsGJ3bGqbBdSafC1qzOCsxwobS8Mn9-KVrwfDnUfnaHDC6OcBM5vA74JfjW1FmAf4fJwuqMBkRKQDJsKZaUT7Dr6Xc/s320/1185407_27290304.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Registered trademark!</td></tr>
</tbody></table>
Δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλαβαίνει τους νόμους της αγοράς. Η αγορά είναι "ελεύθερη", ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει, ο ανταγωνισμός είναι μέσα στο παιχνίδι. Πάντα είμουν υπέρ του ανταγωνισμού. Θυμάμαι στο γυμνάσιο να ευχαριστιέμαι την αγωνία του βαθμού και να συγκρίνομαι με την Αλίκη (την άλλη "καλή" μαθήτρια). Ο ανταγωνισμός, ρίχνει τις τιμές, βελτιώνει τα προϊόντα, σε κάνει πιο έξυπνο και πιο μαχητικό. Φυσικά μιλάω για το θεμιτό ανταγωνισμό και όχι τον αθέμιτο. Διαχωρίζω πολύ ξεκάθαρα τους δυο.<br />
<div>
Αθέμιτος ανταγωνισμός είναι η κόπια. Πλημμύρισε ο κόσμος απο κόπια. Η κόπια θεωρεί τον άλλον βλάκα - "δε θα το καταλάβει" οτι δεν είναι ορίτζιναλ.</div>
<div>
Εγώ είμουν πάντα λάτρης του ορίτζιναλ και του αυθεντικού. Αν δεν έχω χρήματα να πάρω το ορίτζιναλ, απλά δεν θα το πάρω. Εντ οφ στόρυ.</div>
<div>
Αν θέλω να λέγομαι ψυχολόγος πρέπει να έχω τις σπουδές αλλά και την κρατική άδεια. Και αυτό ισχύει για όποιο κράτος βρίσκομαι. Αν θέλω να λέγομαι ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια πρέπει να κάνω την αιματηρή εκπαίδευση που σου δίνει αυτόν τον τίτλο. Δε δέχομαι για τον εαυτό μου το φαίνεσθαι χωρίς το είμαι. Με αυτή τη λογική δημιουργώ, αντί να αντιγράφω. Δεν μου αρέσει να αντιγράφω αλλα επίσης δεν μου αρέσει να με αντιγράφουν.</div>
<div>
Θα μπω λοιπόν στο θέμα του σημερινού ποστ που μάλλον μέχρι τώρα θα σας έχει κάνει να αναρωτηθείτε: τι εννοεί η ποιήτρια; το μπλόγκ είναι για μαμάδες...</div>
<div>
Ακριβώς για αυτό πρόκειται. Σήμερα κατα τύχη έπεσα πάνω στην κόπια του Deconstructing Mummy και θύμωσα. Πολύ. </div>
<div>
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι. Όταν κάποιος σε αντιγράφει τότε κατα κάποιο τρόπο σε επαινεί - έχεις επιτύχει. Κανονικά ναι. Αν έβλεπα την προσπάθεια μιας άλλη ψυχολόγου να κάνει ομάδες ειδικά για μαμάδες, μάλλον θα χαμογελούσα σε αναγνώριση των παραπάνω. Εδώ όμως ήρθα αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολική κόπια: η θεματολογία ίδια με τη δική μου με κανα-δυο προσθέσεις, η αρχή της περιγραφής των ομάδων, όμοιες λέξεις εδώ και εκεί π.χ " η εγκυμοσύνη και η μητρότητα εγείρουν άγχη και ανασφάλειες", η "ψυχοδυναμική" (και όχι ψυχαναλυτική) προσέγγιση, ο τίτλος "ομάδες (συμβουλευτικής) για εγκύους και "νεες μαμάδες", η διάρκεια (12 συναντήσεις= 3 μήνες), ο τρόπος που διαφημίζονται οι νεές ομάδες (με το θαυμαστικό που βάζω και εγώ), ο χώρος που είναι λίγο πιο κάτω απο το παλιό μου γραφείο, ακόμα και η σεμιναριακή (και όχι επίσημη) εκπαίδευση της ψυχολόγου στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Ανατρίχιασα, αιφνιδιάστηκα, πραγματικά δεν περίμενα το μέγεθος της κόπιας.</div>
<div>
Είμαι η μόνη ψυχολόγος που δουλεύει με μαμάδες; Φαντάζομαι πως όχι, τόσοι συνάδελφοι κάνουν ομάδες γονεών. Είμαι η μόνη που έχει αυτό το δικαίωμα; Και πάλι όχι.</div>
<div>
Μάλιστα θα ενθάρρυνα άλλους συναδέλφους να δουλέψουν με τις μαμάδες. Το Deconstructing Mummy δεν είναι για εμένα μόνο μια βιοποριστική ιστορία, αλλά μια φιλοσοφική θέση, μια στάση ζωής. Πιστεύω στην πρόληψη της ψυχικής υγείας του παιδιού και στην ευκαιρία που δίνεται σε κάθε μητέρα να κατανοήσει μέσα απο τη μητρότητα και να επανορθώσει τις ψυχικές της δυσκολίες. Για να φτιάξω τις ομάδες έχω καταναλώσει άπειρες εργατοώρες διαβάσματος, σκέψης και μελέτης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, στον αέρα ή στο "όπως πάει".</div>
<div>
Δε δέχομαι λοιπόν να <a href="http://www.endynamei.gr/">αντιγράφεται</a> (παραθέτω το λίνκ του site- κάνω και διαφήμιση) ο τρόπος που επικοινωνώ, ο κόπος που έχω καταβάλει να κάνω γνωστή τη δουλειά μου και να τον οικειοποιούνται έτσι γενικώς και αορίστως. </div>
<div>
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες της επικοινωνίας με την εν λόγω συνάδελφο. Θα έλεγα μάλιστα οτι προς τιμή της επικοινώνησε πρώτη εκείνη μαζί μου για να διορθώσει την κατάσταση. Θα αρκεστώ στο να πω οτι μια απο τις δικαιολογίες ήταν το οτι εγώ πια δε μένω Ελλάδα. </div>
<div>
Ναι αυτή την εποχή δεν μένω Ελλάδα αλλά το Deconstructing Mummy συνεχίζει. Οι ομάδες γίνονται με διαφορετική μορφή (σαββατοκύριακου ή καλοκαιρινές εβδομαδιαίες) και οι μαμάδες συνεχίζουν να στηρίζουν αυτήν την προσπάθεια με ιδιαίτερη θέρμη και ενδιαφέρον, στέλνοντας email για το πότε θα ξεκινήσει η επόμενη ομάδα.</div>
<div>
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ένα απο τα πράγματα που πάντα λέω στις μαμάδες και γενικά στους θεραπευόμενούς μου είναι να εκφράζονται πλήρως, άμεσα και διεκδικητικά, οριοθετώντας αυτά που θεωρούν κακώς κείμενα. Αυτό λοιπόν κάνω και εγώ σήμερα.</div>
<div>
Δε διεκδικώ καμία αποκλειστικότητα σε αυτόν τον τομέα. Διεκδικώ όμως και περιφρουρώ αυτά που λέω, κάνω και γράφω να παραμένουν δικές μου δημιουργίες.</div>
<div>
Έτσι λοιπόν τελειώνοντας αυτό το "μανιφέστο" (!) δηλώνω με σιγουριά οτι το Deconstructing Mummy ζει και βασιλεύει με απτόητη την αυθεντικότητα του....!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-75329662461673772242012-08-19T00:44:00.000+03:002012-08-19T00:44:03.907+03:00μια Κοινή ιστορία μιας Σημαντικής ημέρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyUJwhuYezISEKI0_ePsMLUEDNd9dm0jwlm-ISaSvu23g6r33Dwjc0XwG5WGzEuuIIw4u6tyyuzPwOrBknABbmi0e6Ntf8jz3OKYcr3R8txeygD3Pi7fW7uZOMbb4S64O6cNPySSgb_bo/s1600/bday.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyUJwhuYezISEKI0_ePsMLUEDNd9dm0jwlm-ISaSvu23g6r33Dwjc0XwG5WGzEuuIIw4u6tyyuzPwOrBknABbmi0e6Ntf8jz3OKYcr3R8txeygD3Pi7fW7uZOMbb4S64O6cNPySSgb_bo/s400/bday.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Μου αρέσει να τους μιλάω για την αθέατη πλευρά της μητρότητας. Αυτό είναι η δουλειά μου ξέρεις. Σήμερα, θα τους μιλήσω για αυτή την καθημερινή κόλλα που κρατάει ενωμένες τις αδυναμίες μας, τις αμφιβολίες και τα μαύρα άγχη μας με τη σουρεαλιστική μαγεία του να είσαι μαμά.<br />
Θα είναι μια κοινή και κοινότοπη ιστορία που θα διηγηθώ με αφορμή εσένα, για εσένα, για εμένα και για όλα τα ζευγάρια μαμάδων και παιδιών. Γιατί σήμερα γίνεσαι 3 και εγώ θέλω να μοιραστώ τη χαρά και την υπερηφάνεια μου να είμαι η μαμά σου.<br />
Θέλω να τους πω πως δεν είμαι τέλεια, και οτι ευτυχώς η γέννησή σου με βρήκε ανευ αυτού του μικροβίου. Κάποιες φορές σου φωνάζω, χάνω την υπομονή μου, θέλω να εξαφανιστείς όταν είμαι πολύ κουρασμένη και νιώθω μια χαρά όταν μου δίνεται η ευκαιρία να ζήσω για ώρες ή για κάποιες ημέρες παρέα με τον παλιό μου εαυτό. Αυτόν που ξέρω και έχω συνηθίσει.<br />
Ήρθες για να με αλλάξεις, να πάρεις τη γη κάτω απο τα πόδια μου για να φτιάξω μια νέα. Και ξέρεις, η νέα γη είναι σαν τη Σαντορίνη. Σου κόβει την ανάσα και έχει ένα ηφαίστειο που ανα πάσα στιγμή μπορεί να κάνει έκρηξη. Λάβα δημιουργίας, λάβα θυμού ενίοτε, λάβα γήινης, ταπεινής και ανθρώπινης λατρείας.<br />
Σε κρατάω στην αγκαλιά μου μπροστά απο της θάλασσα και το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Απο τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες.<br />
Σήμερα σου διηγήθηκα για ακόμα μια φορά την ιστορία της γέννησής σου, κάτω απο μια ομπρέλα που επέμενες να έχουμε ανοιχτή, στο ημίφως του δωματίου λίγο πριν πάρεις το χέρι μου αγκαλιά για να κοιμηθείς. Δίπλα μας το βαθουλό καπάκι που σκεπάζουμε τα κέικ γεμισμένο με τα υπάρχοντά σου- μια φόρμα μπλε χειμωνιάτικη και ξυλάκια παγωτού. Η εκκεντρικότητα, η ελευθερία και η φαντασία πάντα με συγκινούσαν. Ελπίζω ποτέ να μην τα χάσεις. Χαίρομαι που τα έχεις και τα εκδηλώνεις με απόλυτη φυσικότητα. Μου αρέσει να με καλείς στη μέση του σαλονιού να χορέψουμε "γκάνγκστα" και μετά απο λίγο να γυρνάς γύρω μου τραγουδώντας "γύρω-γύρω όλοι". Είσαι στα δικά μου μάτια ό,τι πιο λαμπερό έχω δει (τουλάχιστον θα έχεις υγιή ναρκισσισμό σκέφτομαι).<br />
Σήμερα αποφάσισες οτι θα μοιράζεσαι (κάτι που δεν σου αρέσει καθόλου να κάνεις). Αποφάσισες δε, να ορίσεις ως "μοίρασμα" το να φας το φαί μου (!). Είναι και αυτό μια τοποθέτηση -αλλά μάλλον είσαι τυχερός που κάνεις εύκολα φίλους.<br />
Αν ξεπεράσω τις κόντρες των "terrible twos" που βγάζουν ομολογουμένως my terrible self, θα έλεγα οτι κάνω ωτοστόπ στη χώρα των θαυμάτων. Κάθε μέρα κάτι καινούριο, ένας νέος τρόπος να βλέπω τον κόσμο. Να γελάσω, να ξαφνιαστώ και ξέρεις κάτι; να σκεφτώ και να αναθεωρήσω. Ακομα και τους τσακωμούς μας ευχαριστιέμαι όταν ηρεμήσω. Μου αρέσει να σε βλέπω να διεκδικείς, να επιμένεις για τη δική σου (συνήθως παράλογη) αλήθεια και να θέλεις να με εκδικηθείς με άμεσους (μαμά πήγαινε time out) ή έμμεσους τρόπους (τσιμπιές κατα λάθος). Πάνω σου βλέπω ό,τι έχω διαβάσει - την επιθετικότητα, το φόβο, την ανάγκη για τον άλλον, την προσπάθεια για την ανεξαρτησία αλλά και την αγαλλιάση της εξάρτησης.<br />
Σαν την αρχή της Amelie, οπου καθένας δείχνει τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητές του, σε μαθαίνω καθώς αυτές αλλάζουν. Το τρίψιμο του αυτιού, το γάλα σε συγκεκριμένο ποτήρι και η απαραίτητη επιλογή χρώματος σε καλαμάκι, τι σε ενοχλεί και τι σε εντυπωσιάζει.<br />
Σε κρατάω επάνω μου ανεβαίνοντας σκαλιά. Είσαι βαρύς πια, τα πόδια σου κρέμονται, εγώ λαχανιάζω, εσύ κοιμάσαι. Είναι όμως μια απο τις σκηνές που θα θυμάμαι πάντα απο τη ζωή μου. Γιατί σε κάθε βήμα που κουβαλάω αυτό το βάρος, αισθάνομαι σαν κάθε πόρος μου, κάθε μαύρο κενό μου να γεμίζει με ενέργεια και φως. Όχι δεν μου αρέσουν τα new age, ούτε το έχω "χάσει". Απλά νιώθω σωματικά την πληρότητα μέσα απο μια καθημερινή κίνηση μιας μητέρας που μεταφέρει το κοιμισμένο παιδί της απο το αυτοκίνητο στο κρεβάτι του.<br />
Μου χαμογελάς με αυτά τα λακκάκια στα μάγουλά σου, κάποιες φορές μουστρουφιάζεις ή μου μιλάς επιτακτικά (εμ... αυτό δεν μου αρέσει καθόλου και γρήγορα συνειδητοποιείς οτι δεν σε παίρνει..). Εγώ και εσύ έχουμε μια σχέση κοινότοπη. Και ζωντανή. Και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Και ταξιδιάρικη. Αλλά κυρίως μια σχέση που καθορίζει ένα μεγάλο μέρος της πορείας σου και της ικανότητάς σου να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Για μια ζωή, σου εύχομαι σήμερα, και κάθε μέρα να τα καταφέρεις. Να σταθείς στα δικά σου πόδια, να προσφέρεις, να δεχτείς, να γελάς και να συγκινείσαι. Εγώ θα είμαι κάπου εκει γύρω και όταν με θέλεις, θα εμφανίζομαι.<br />
Χρόνια πολλά.</div>
WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0Athens, Greece37.9837155 23.729309737.9336545 23.650345700000003 38.0337765 23.8082737tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-65275243646232223092012-05-12T10:49:00.000+03:002012-05-12T10:49:14.392+03:00ΕΔΩ και ΤΩΡΑ - ημέρα της Μητέρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wrbTYejh-_XvB2gH-tyRo1xZsNxq-83JOAWI5tGCpbkGHaCbP2LbHH4G8Y-apBbyMaoRiNZ618Fl6aeDp2A2VjA1OWzKGyleLAVUzW-H9mv_Zg3hySQvyN9SCbw1n8gn3GwY6HiAupo/s1600/626141_baby_hand.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wrbTYejh-_XvB2gH-tyRo1xZsNxq-83JOAWI5tGCpbkGHaCbP2LbHH4G8Y-apBbyMaoRiNZ618Fl6aeDp2A2VjA1OWzKGyleLAVUzW-H9mv_Zg3hySQvyN9SCbw1n8gn3GwY6HiAupo/s1600/626141_baby_hand.jpg" /></a></div>
- Ξύπτα! Σκαρφαλώνει και βολεύεται δίπλα μου. Προσπαθώ ν'ανοίξω τα μάτια μου απο το λήθαργο, βλέπω λίγο θολά ακόμα απο τον ύπνο. Νιώθω την αγάπη απτικά. Ναι υπάρχει αυτό. Απτική αγάπη. Κρατάει τα μάγουλά μου σφιχτά όσο πρέπει,και η ζεστασιά απο τις αφράτες παλάμες του με καθηλώνει, γίνομαι εγώ τώρα παιδί. Θέλω να μείνω εκεί. Στην ασφάλεια της αγάπης χωρίς σύνορα. Σκέφτομαι οτι τελικά ο μόνος άνθρωπος που σε βλέπει τέλειο είναι το παιδί σου. Δεν το είχα σκεφτεί ως τώρα. Νόμιζα οτι η μητέρα προβάλει το τέλειο πάνω στο παιδί της αλλά αυτή η θεωρία έχει πολλές τρύπες. Εκείνος με βλέπει τέλεια. Μου δίνει πάντα τους καλύτερους ρόλους στα παραμύθια που του διαβάζω. Είμαι η Τίνκερμπελ (και όχι η Γούεντι) στον Πήτερ Παν, η πιο ψηλή φιγούρα/αντικείμενο που συνοδεύει μια μικρότερη στην τηλεόραση, ή στα τάπερ (!). Τον κοιτάω και τα μάτια του γελάνε. Δεν είναι δικός μου και δεν είμαι δική του αν και κάποιες φορές αυτό δεν είναι ξεκάθαρο ούτε στον έναν ούτε στον άλλο. Είμαστε δύο που γελάμε και αγαπιόμαστε, αλλάζουμε μαζί ακολουθώντας ο καθένας το δρόμο του. Εκείνος μαθαίνει οτι δεν μπορεί να βάζει το χέρι του και να μου κλείνει το στόμα όταν μιλάω με κάποιον άλλον και εγώ μαθαίνω οτι ο εαυτός που κουβαλάω τόσα χρόνια, πρέπει να μεταμορφώνεται συχνά-πυκνά σε πλαστελίνη.<br />
Σταματάω να σκέφτομαι. Πετάω το μυαλό μου γιατί τώρα δε μου χρειάζεται. Εδώ και τώρα. Τρυφερότητα. Η πιο πραγματική, η πιο αισθαντική, η πιο φυσιολογική σχεδία του Ροβινσώνα. Σε μια καθημερινότητα με δυσκολίες, εκεί που όλα όσα ξέρουμε γκρεμίζονται με ρυθμούς που δεν ορίζουμε, εκεί που το άγνωστο και η ανασφάλεια βγάζουν το χειρότερό μας εαυτό, που το άγχος μας παλινδρομεί και μας εξαθλιώνει, υπάρχει αυτό. Το Εδώ και το Τώρα της Τρυφερότητας.<br />
Πέρσι ακριβώς την ίδια μέρα, μαζί με εσάς, γιόρταζα το <a href="http://www.deconstructingmummy.blogspot.co.uk/p/photos.html">Deconstructing Mummy</a> με γέλια, ήλιο, παιδιά να τρέχουν, μαμάδες να αναγνωρίζουν οτι είναι πιο πραγματικές απο το μύθο. Ένα χρόνο μετά, βρίσκομαι καθισμένη σε μια πολυθρόνα μιας άλλης χώρας, που όμως δεν είναι η δική μου, γράφοντας για αυτό που νομίζω οτι χρειαζόμαστε. Οι μαμάδες που έμειναν,οι μαμάδες που έφυγαν και εκείνες που είναι και εδώ και εκεί. Φέτος νομίζω χρειαζόμαστε Reconstruction με κόλλα δυνατή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Χρόνια πολλά για αύριο με την ευχή να παρατείνουμε όσο μπορούμε τις τρυφερές στιγμές.</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-80213199504150392672011-09-02T12:34:00.000+03:002011-09-02T12:54:08.344+03:00ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ (ΝΕΕΣ) ΜΑΜΑΔΕΣ - ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6gHKF2yUtDPmZhD033BJ1u1xgfJkHiH3Ld03wA9tx1ESGtilwBwhCw_D783yFQWTkD5wiPdqrXmJXGY6G8KRk6_zl7ikE9N-uBvsMcFSyqxgeAlfQ-8JMfOMGCAjKqT-HP1Hlp35WQ4F/s1600/00439549.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5525397743874287218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6gHKF2yUtDPmZhD033BJ1u1xgfJkHiH3Ld03wA9tx1ESGtilwBwhCw_D783yFQWTkD5wiPdqrXmJXGY6G8KRk6_zl7ikE9N-uBvsMcFSyqxgeAlfQ-8JMfOMGCAjKqT-HP1Hlp35WQ4F/s320/00439549.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 214px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px; margin-right: 10px; margin-top: 0px; width: 320px;" /></a></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Ο Σεπτέμβριος έχει κλασικά συνδεθεί με τη νέα σχολική χρονιά και το Deconstructing Mummy είπε να μη μείνει πίσω!<br />
Ο νέος κύκλος των Ομάδων για Εγκύους και Νέες Μαμάδες θα ξεκινήσει σύντομα και έτσι η καθιερωμένη παρουσίαση του κύκλου με ελεύθερη είσοδο ορίστηκε για την Τρίτη 13/9 (χωρίς δεισιδαιμονίες) στις 7μμ. Η συνάντηση θα γίνει στο γραφείο μου Ερεχθείου 30, (μετρό Ακρόπολη ή Συγγρού-Φιξ). Όσες μητέρες (μέλλουσες και μη) ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε στην ενημέρωση μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω email στο womenspace.gr@gmail.com για να κρατήσετε τη θέση σας .</div><div><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div></div><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Τέλος, μπορείτε να ενημερωθείτε και διαβάζοντας το<a href="http://deconstructingmummy.blogspot.com/p/motherhood-posts-gr.html"> "Motherhood Posts GR"</a>.</div></div><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
Θα χαρώ να τα πούμε απο κοντά.<br />
-------------<br />
<br />
GROUPS FOR PREGNANT WOMEN AND NEW MOTHERS (EN)<br />
<br />
September typically marks the "new school year", and we here at DECONSTRUCTING MUMMY don't want to be left behind! The new series of "Groups for Pregnant Women and New Mothers" is about to start. This year there is going to be a group for English speaking mothers. As is customary, a free introductory meeting for all those interested will take place on Wednesday 14 September at 12.30 noon at 30 Erechthiou str, Athens (metro Akropolis or Syngrou-Fix). All those interested may attend by emailing at womenspace.gr@gmail.com to reserve a place.<br />
<br />
For further information you can also read the <a href="http://deconstructingmummy.blogspot.com/p/motherhood-posts-en.html">"Motherhood Posts (EN)" </a>in this blog.<br />
<br />
I will be pleased to meet you.<br />
<br />
<br />
</div></div><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div></div><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"></div></div></div><br />
</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-40232652871979779322011-05-10T23:58:00.000+03:002011-05-10T23:58:06.435+03:00Άργησε αλλά ... αποδομήθηκε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Καθώς περιμένω τις φωτογραφίες για να γράψω τελικά το (πανηγυρικό;) κλείσιμο της εκδήλωσης για φέτος (;), σκέφτηκα να αναρτήσω ένα κομμάτι που θα έπρεπε να παρουσιαστεί στην έκθεση.<br />
Δεν παρουσιάστηκε όμως γιατί η deconstructed mummy<a href="http://www.facebook.com/mariaevita.gr?sk=notes"> Εβίτα</a> μου το έστειλε καθυστερημένα. Θεωρώ όμως οτι εκφράζει πολύ καλά μια έννοια που συζητάμε στις <a href="http://www.womenspace.gr/2011/02/video.html">Ομάδες για Νέες μαμάδες</a>, που άλλωστε ήταν και το έναυσμα για το Deconstructing Mummy.<br />
<br />
Ιδού λοιπόν:<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">"O </span>εαυτός που αλλάζει..."</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Όχι δεν αλλάζω</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Αλλαξε ευατέ!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Όχι και σε όποιον αρέσει</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Γιατί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->...για να αρέσεις στους άλλους</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Δε με νοιάζει</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Γιατί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Για να αρέσεις… στο σύντροφό σου</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Δεν θέλω</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Γιατί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Για να πετύχεις περισσότερα</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Μπά....</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Γιατί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Για να κερδίζεις περισσότερα</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Όπως;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Αγάπη; Χρήματα; Αποδοχή; Ευτυχία;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Δεν μπορώ</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Άλλαξε εαυτέ</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Γιατί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Ήρθε ένα παιδί!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ti</span>;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Ήρθε ένα παιδί;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Που;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Εδώ!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Που εδώ;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Σε σένα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην αγκαλιά σου</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Και το κρατάω; </div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Ναι!</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Θέε μου!</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Θα αλλάξεις εαυτέ;</div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]-->Έχω ήδη αλλάξει.</div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-34087320456323742082011-05-02T22:29:00.000+03:002011-05-06T10:55:56.960+03:00DECONSTRUCTED MUMMIES UNITE!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Οι μέρες για την εκδήλωσή μας πλησιάζουν και ο ενθουσιασμός (μαζί με λίγο άγχος - δημιουργικό θα το βαφτίζω για να τα βγάλουμε πέρα), ανεβαίνει.<br />
Για να ζεστάνουμε το κλίμα αλλά κυρίως για να δείξουμε οτι η κεντρική ιδέα της αποδόμησης δεν είναι μια θεωριτικούρα αλλά μια ανάγκη των γυναικών που έγιναν μητέρες, ζητήσαμε απο άλλες μαμάδες μπλόγκερς να γράψουν αν θέλουν τη δική τους άποψη για το τι εστί " Deconstructing Mummy".<br />
Είχμεα σκεφτεί να τις ευχαριστήσουμε στο ΤΗΑΝΚ YOU page του μπλόγκ, όμως η ανταπόκρισή τους ήταν (και ακόμα είναι) τόσο θερμή και για εμάς συγκινητική, που θέλουμε εδώ να αναρτήσουμε τους συνδέσμους για τα πόστ τους.<br />
Η σειρά είναι χρονολογική και παντελώς άσχετη με την εκτίμηση που τρέφουμε για τις συμμετέχουσες<br />
Ιδού λοιπόν:<br />
<br />
Sofiascomments: <a href="http://sofiascomments.blogspot.com/2011/04/blog-post_30.html"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Μια συνάντηση για Μαμάδες</span> </a><br />
Not-just-Mums: <a href="http://not-just-mums.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Τριών και τα Σπάς already</span> </a><br />
Φτερουγίσματα: <a href="http://not-just-mums.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Deconstructed Mummy</span></a><br />
Μαμά..δες Μπαμπα..δες: <span class="Apple-style-span" style="color: orange;"><a href="http://mamadesmpampades.gr/2011/05/01/deconstructing-mummy/"> <span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Deconstructing Mummy: Αποδομώντας τη μαμά!</span></a></span><br />
Μαμά Στο δρόμο: <a href="http://mamastodromo.blogspot.com/2011/05/blog-post_02.html"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Αποδομημένη Μαμά</span></a><br />
Alice on Board: <a href="http://networkedblogs.com/hkqIJ"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Deconstructed...αλλά πάει καλά!</span></a><br />
Nation of Two:<a href="http://offtoanationoftwo.wordpress.com/2011/05/02/deconstructing-mummy/"> <span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Deconstructing Mummy</span></a><br />
Hoolaboola:<a href="http://hoolaboola.gr/2011/05/02/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC-2/"> <span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Μανούλα, Μητέρα, Μαμά!</span></a><br />
Μαμά Κουκουβάγια:<span class="Apple-style-span" style="color: orange;"> <a href="http://mamakoukouvagia.blogspot.com/2011/05/underdeconstruction.html"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Under..(De)Construction!</span></a></span><br />
Ιστορίες της Μαμάς: <a href="http://istoriestismamas.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Υπάρχει μαμά πρότυπο;</span></a><br />
Είμαι Μαμά:<a href="http://blog.eimaimama.gr/2011/05/blog-post_6566.html#comment-form"> <span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Μαμά, έλα ν'αποδομηθούμε!</span></a><br />
Μάνα είναι μόνο μια: <u><a href="http://mana-mia.blogspot.com/2011/05/blog-post_04.html#comments"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Διαγωνισμός Φασαρίας</span></a></u><br />
Mariaevita.gr: <a href="http://www.facebook.com/notes/mariaevitagr-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/199543746748145"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Αποδομήθηκα; Λίγο... Μάλλον</span></a><br />
NewageMamma.com:<span class="Apple-style-span" style="color: orange;"> <a href="http://newagemama.com/2011/05/05/%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7/"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Μάνα σε Αποδόμηση!</span></a></span><br />
The Sunny Side of Life!: <a href="http://www.the-sunnyside-oflife.com/"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Η Ημέρα της .. Αποδομημένης Μητέρας</span></a><br />
Babywearing: <a href="http://asterakislings.blogspot.com/2011/05/blog-post_06.html"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Με ... μεγάλη Απόσταση απο το πρότυπο</span></a><br />
<br />
</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-89665692356787326072011-04-01T09:26:00.000+03:002011-04-01T09:26:19.579+03:00ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ DECONSTRUCTING MUMMY;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhruqqVMGTiMFMvHoT-mvJSVJj47oeqZx1P417zDlTR_tqpbQ5vTQrqAEXVy7wsYoOInY_m4TSLhknOQvrVnG8pP5rg6zKKMvp2o_ts3Bet6gbHoheCb99QL0Jg3bWpGiA7PcqNptNc6nE/s1600/Logo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhruqqVMGTiMFMvHoT-mvJSVJj47oeqZx1P417zDlTR_tqpbQ5vTQrqAEXVy7wsYoOInY_m4TSLhknOQvrVnG8pP5rg6zKKMvp2o_ts3Bet6gbHoheCb99QL0Jg3bWpGiA7PcqNptNc6nE/s320/Logo.jpg" style="cursor: move;" width="225" /></a></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">To Deconstructing Mummy, ελληνιστί "Αποδομώντας τη Μαμά" είναι μια εκδήλωση που διοργανώνει ο γυναικείος οργανισμός WomenSpace. Η ιδέα ξεπήδησε μέσα απο τις ομάδες για Εγκύους και Νέες Μαμάδες (του ίδιου οργανισμού), όπου νέες μαμάδες μοιράζονται θαρραλέα και χωρίς περιστροφές την πραγματικότητά τους.</div></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Έτσι, θελήσαμε να φτιάξουμε μια εκδήλωση για την αλήθεια και την καθημερινότητα των μαμάδων που είμαστε, καταρρίπτοντας και προκαλώντας το πρότυπο των media και της κοινωνίας.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Η εργασία, ο θηλασμός, η περίοδος της εγκυμοσύνης, ο ρόλος του άντρα ως συντρόφου και μπαμπά, τα άγχη, οι αγωνίες και ο εαυτός-μας-καθώς-αλλάζει, είναι θέματα που θα ανοίξουμε και θα "αποδομήσουμε" (deconstruct) σε μια προσπάθεια να κάνουμε "δική μας" την εμπειρία μας.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Οργανώσαμε δε, την ημέρα αυτή, ακριβώς μια ημέρα πριν την Ημέρα της Μητέρας, για να προλάβουμε να αποδομήσουμε ό,τι ψεύτικο και να ευχαριστηθούμε τη γιορτή μας σα μαμάδες και γυναίκες με σάρκα και οστά, με διλήμματα, συναισθήματα, εντάσεις, αμφισβήτηση και πολύ μα πολύ αγάπη....</div><div><br />
</div></div><div></div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-53258638004182341542011-03-28T01:50:00.000+03:002011-03-28T01:51:13.336+03:00DARE TO DECONSTRUCT<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJq9UOTyRxRXrhhgth4MNwVQPZ7WiWmXRl33glBNu-js-zIZT_nZo2Ud0ehLtU0TlpZ0nfmbu8x5WTYoba3ubK5ocOGh8pLQIgRSJx4ruUQfLBsHfuGxqojKRFAkzxsQv5FfEUlzdYt4Y/s1600/chores.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJq9UOTyRxRXrhhgth4MNwVQPZ7WiWmXRl33glBNu-js-zIZT_nZo2Ud0ehLtU0TlpZ0nfmbu8x5WTYoba3ubK5ocOGh8pLQIgRSJx4ruUQfLBsHfuGxqojKRFAkzxsQv5FfEUlzdYt4Y/s1600/chores.jpg" /></a></div>Το blog αυτό δημιουργήθηκε ως μικρό αδερφάκι του WomenSpace, ειδικά για την εκδήλωση Deconstructing Mummy. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για το event αλλά κυρίως ζητάμε να ακούσουμε τις απόψεις και τα σχόλιά σας, πριν και μετά την ημέρα που θα αποδομήσουμε και θα αποδομηθούμε.<br />
<div>Θέλουμε εδώ να γίνει ένας διάλογος αληθινός, έξω απο τα δόντια, μακριά απο συμβάσεις και μητρικά "πρέπει".<br />
<div><br />
</div><div>Σας περιμένουμε, σας προσκαλούμε και σας προκαλούμε....</div></div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-78205805210359603442011-02-23T17:45:00.000+02:002012-08-27T11:23:38.018+03:00ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ (ΝΕΕΣ) ΜΑΜΑΔΕΣ - video!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/P52ED83zSEc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br /></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-76883268151127956772010-12-21T23:16:00.000+02:002012-08-27T11:23:57.304+03:00Η ζωή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY177qSvaWZewEpCC7vDOjyoAjqcuQ0XYNsnOKJD29pRAYDsT-LeL8wjh7YeXQ04WB62cGG0L0IfC1XuGoD27NiXR7CAvJ3GK4YUIrfwTpO6FqcZrKjiDTtkn_8gP_RkY7Cl4r6Ixo-tMb/s1600/Hospital.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 224px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY177qSvaWZewEpCC7vDOjyoAjqcuQ0XYNsnOKJD29pRAYDsT-LeL8wjh7YeXQ04WB62cGG0L0IfC1XuGoD27NiXR7CAvJ3GK4YUIrfwTpO6FqcZrKjiDTtkn_8gP_RkY7Cl4r6Ixo-tMb/s320/Hospital.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553262744026415666" /></a><br />Μην σας πω οτι σκεφτόμουν να βάλω τίτλο "I can't" για να μπαλατζάρω το προηγούμενο post.<div>Αποφάσισα αντ'αυτού να βάλω το "Η ζωή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ" γιατί αυτή είναι η αλήθεια. </div><div>Τον γιό μου τον ξέρω (σε αυτήν την ηλικία) "απ'έξω και ανακατωτά". Δεκαέξι μήνες αγάπης το κάνουν αυτό σε μια μητέρα. Έτσι, όταν είδα μια κουκίδα πιο σκούρα στη γλώσσα του, και άλλη μια το επόμενο πρωί τηλεφώνησα στο γιατρό. Για όσους με ξέρουν, αυτό είναι περίεργο. Όταν έρχομαι αντιμέτωπη με αρρώστια, κρίση, έντονες καταστάσεις, αυτοκινητιστικά, θανάτους κλπ, είμαι ψύχραιμη σε σημείο ψυχρού εκτελεστή. Θωρακίζομαι με μια τέτοια πρακτική υπευθυνο-δράση που ίσως να έπρεπε να κάνω αίτηση στο Gray's Anatomy (φυσικά και λατρεύω την Dr.Bailey). Το ένστικτο της μάνας όμως νίκησε την αισιόδοξη ("δεν είναι τίποτα μωρέ, δάγκωσε τη γλώσσα του) συνηθισμένη στάση μου, και έτσι βρεθήκαμε στο γιατρό μας. Που με τη σειρά του μας έστειλε στο νοσοκομείο. Και έτσι στο Παίδων, έμαθα οτι το παιδί ήταν στο κόκκινο απο αιμοπετάλια και οτι αν καθυστερούσαμε και τύχαινε να χτυπούσε κάπου θα μπορούσε να πάθει εσωτερική αιμορραγία.....(αφήνω τη συζήτηση στο πως προκλήθηκε αυτό)</div><div>Και έτσι η ζωή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...Και εγώ αντί να κάνω το ωραίο πρόγραμμά μου, είμαι όλο το σαββατοκύριακο κουλουριασμένη γύρω του πάνω σε ένα μονό κρεββάτι (γιατί δεν μπορούσαν να μας βάλουν σε δωμάτιο με κούνια, ούτε και να φέρουν κούνια στο δωμάτιο που είμασταν). Και ναι ξέρω οτι είναι δημόσιο, και ναι οι ειδικευόμενοι ήταν εξαιρετικοί, και ναι κανείς κάνει ό,τι μπορεί οπότε και εγώ έφερα παρκοκρέββατο απο το σπίτι μου, και έλυσα το πρόβλημά μου μόνη μου.</div><div>Και σε όλο αυτό με παρατηρώ. Ξανά και ξανά. Το άγχος μου για εκείνον. Να είναι άνετα, να του φτιάξω ένα περιβάλλον πιο οικείο, μια πραγματικότητα πιο κοντά στην ηλικία του. Και κουβάλησα τη λάμπα με το απαλό φως, τη μουσική του στο λάπτοπ μου, το μαλακό πάπλωμα, το μαξιλάρι και το κουκλάκι του. Και δεν ήμουν η μόνη. </div><div>Το ίδιο έκανε και η κοπέλα απέναντί μου που μοιραστήκαμε το δωμάτιο για δυο μέρες. Και η μικρή κοπελίτσα με το μικρό μωράκι στον επάνω όροφο. Και οι περισσότερες μαμάδες εκεί μέσα στο νοσοκομείο. Να δημιουργούν ένα μικρό σύμπαν προστασίας και θαλπωρής στο αφιλόξενο σύμπαν της αρρώστιας. Η τσιγγάνα με την "κυριλέ", η "αμόρφωτη" με τη "νοικοκυρά" και η "γραμματιζούμενη" με τη "λαϊκή". Όχι δεν είναι δικές μου ταμπέλες αυτές. Το νοσοκομείο ειδικά το δημόσιο είναι χώρος που τα προσωπεία πέφτουν. Απογυμνώνεσαι. Δεν έχει σημασία το ποιά είναι η ιστορία σου, πόσα έχεις, πόσα ξέρεις, ποιός είναι ο κύκλος σου και τι μπορείς να δείξεις. Έχει σημασία το τι μπορείς να αντέξεις. Το πόσο ψύχραιμη είσαι. Το τι λύσεις θα βρεις. Το πως θα προστατέψεις και θα φροντίσεις το παιδί σου. Το τι αποφάσεις θα πάρεις. Και το κυριότερο: το πως θα δράσεις και θα αντιδράσεις.</div><div>Και ενώ ήμουν εκεί, με τις ώρες να περνούν, εγκλωβισμένη μακριά από τη βάση μου, σκεφτόμουν το σπίτι μου, τη ζωή μου, τους άλλους ρόλους μου. Σκεφτόμουν πως θα διευθετήσω την εβδομάδα που έρχεται και που θα είναι η τελευταία πριν τις διακοπές. Σκεφτόμουν πως θα τα καταφέρω να είμαι εκεί για τους θεραπευόμενούς μου παρούσα φυσικά αλλά και ψυχικά. Οι εβδομάδες πριν τις διακοπές πάντα είναι δύσκολες στις ψυχοθεραπείες γιατί ανασύρουν συναισθήματα εγκατάλειψης. </div><div>Και για εμένα εκεί φαίνεται ο καλός καπετάνιος - στις φουρτούνες. Και επειδή θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου καλό καπετάνιο, κράταγα το χεράκι του στην παλάμη μου, χάϊδευα το κεφαλάκι του και ήξερα οτι είμαι πρώτα μαμά αλλά όχι μόνο αυτό. Επανεκτίμησα το σπίτι μου, την ασφάλεια, την οικειότητα, τις μυρωδιές και πήγαινα σπίτι μου κάθε μέρα για να νιώσω "κεντραρισμένη" και να κάνω επαφή με την πραγματικότητα. Όχι δε θα "ιδρυματοποιηθώ", θα έχω τη σκέψη μου σε επαγρύπνηση, την ψυχραιμία μου και την ευελιξία μου σε ετοιμότητα.</div><div><br /></div><div>Η ζωή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και εμείς δεν την ορίζουμε όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Το μόνο που ορίζουμε είναι η απόφασή μας σε κάθε στιγμή. Και έτσι μαζί με τη ζωή ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. </div><div>Και για να μην σας κρατάω σε αγωνία, ο μικρός είναι τώρα εντάξει και κοιμάται στα σεντονάκια του, στο κρεββατάκι του με δυο γονείς στο σαλόνι σοφότερους και αδίστακτους στο να τον αγαπάνε και να τον προστατεύουν.</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-71461237002252703152010-11-15T14:59:00.000+02:002012-08-27T11:24:12.654+03:00ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBK5drk3CaXmAco5DHgxVSZwafhG-eeSBJp77QOIDYEcFhyphenhyphenM7g2IfrIz71MOu-nlbKzcp2LFQh8bxSFSNGiRQPfk3M9NGtr8bBzdifC4tWuzmY44g0Pj7dXA1HM2OnOWJkSRGJWtwUHNHv/s1600/M3.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 231px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBK5drk3CaXmAco5DHgxVSZwafhG-eeSBJp77QOIDYEcFhyphenhyphenM7g2IfrIz71MOu-nlbKzcp2LFQh8bxSFSNGiRQPfk3M9NGtr8bBzdifC4tWuzmY44g0Pj7dXA1HM2OnOWJkSRGJWtwUHNHv/s320/M3.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5539761692561205602" /></a><br /><div style="text-align: left;">Το www.babyspace.gr παρουσιάζει τις Ομάδες για Νέες Μαμάδες με μια συνέντευξη μου.</div><div style="text-align: left;"> Όσες ενδιαφέρεστε μπορείτε να τη διαβάσετε στο <a href="http://www.babyspace.gr/Article/group_therapy_maternity/145-2891.html">http://www.babyspace.gr/Article/group_therapy_maternity/145-2891.html</a> . </div><div style="text-align: left;">Αυτό πρέπει να είναι και το συντομότερο post που έχω γράψει!</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-47934161571819270202010-11-02T00:09:00.000+02:002012-08-27T11:24:26.580+03:00Τζούλια Κρίστεβα (2)- Το Μητρικό Πάθος<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfMkuPo_gzUTfysi6Xf1urzqYpHJGaXKdCD1psWiK1dbNes_v2-Ay8GUT49xyUYBDNwk6fGdqBgwb0JjOf-V4CujBalyTMwSRh-D8pohdDv_tDqHEJPmCK35gfukr_ZKY39h4emFpidQHl/s1600/M12.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfMkuPo_gzUTfysi6Xf1urzqYpHJGaXKdCD1psWiK1dbNes_v2-Ay8GUT49xyUYBDNwk6fGdqBgwb0JjOf-V4CujBalyTMwSRh-D8pohdDv_tDqHEJPmCK35gfukr_ZKY39h4emFpidQHl/s320/M12.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5534723499402529602" /></a><br />Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα. Σας είχα υποσχεθεί μια μικρή αναφορά σχετικά με την παρουσίαση της Τζούλια Κρίστεβα στο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο που έγινε στη χώρα μας πριν δυο εβδομάδες.<div>Πήγα λοιπόν σε μια κατάμεστη αίθουσα. Απο κοντά η Τζούλια Κρίστεβα δυναμική και έντονη, είχε το λόγο της υπο τον πλήρη έλεγχό της με αίσθηση καθαρά γυναικεία. Κάποιες γυναίκες ξέρουν να στέκονται στο ύψος του φύλου τους και η Κρίστεβα κατά την άποψή μου είναι μια από αυτές.</div><div>Το θέμα της ομιλίας της ήταν το "Μητρικό Πάθος". Τίτλος "πιασάρικος" αλλά και άμεσος.</div><div>Η μητρότητα είναι παθιασμένη λέει η Κρίστεβα. Ήδη απο την εγκυμοσύνη, η μητέρα είναι παθιασμένη με τον εαυτό της (η έγκυος στρέφει την προσοχή και την ενέργειά της προς τον εαυτό της και το παιδί της που αντιλαμβάνεται ως μέρος του εαυτού της). </div><div>Κάποια στιγμή μάλιστα είπε οτι εγκυμονούμε την τρέλα. </div><div>Τι εννοούσε; </div><div>Εννοούσε οτι με τη μητρότητα η γυναίκα μπαίνει σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις. Εκεί λοιπόν έχει δυο επιλογές: να καταφέρει να απεγκλωβιστεί απο το "μητρικό της πάθος" δηλαδή να το μεταβολίσει (θα σας πω πιο κάτω τι είναι αυτό), ή να περιπέσει σε καταστάσεις οριακότητας, διαστροφής, υστερίας. Η εμπειρία της μητρότητας φέρνει τη γυναίκα στα όρια της ταυτότητάς της: τη ναρκισσιστική εγκυμοσύνη, εκεί που είμαστε ένα με το παιδί διαδέχεται η μητρότητα και ο διαχωρισμός. Η μητέρα αναρωτιέται ... Ποιά είμαι τώρα; </div><div>Η Κρίστεβα λέει οτι το μητρικό πάθος θα πρέπει να μεταβολιστεί: όλες αυτές οι έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, η κρίση της ταυτότητας, το "κόψιμο στα δυο" μητέρας και παιδιού, η αγάπη και το δέσιμο, το μίσος και η επιθετικότητα απέναντι στο παιδί, το σεξουαλικό σώμα και η κοινωνική καταπίεση του να επιλέξει μια γυναίκα να είναι Παναγία (μητέρα) ή πόρνη (ερωμένη), όλα πρέπει κάπως να περάσουν από ψυχική επεξεργασία για να γλιτώσει μια μητέρα-γυναίκα την τρέλα. </div><div>Πως δουλεύονται; </div><div>Απο την προσωπική και επαγγελματική μου πείρα, σταδιακά. </div><div>Κατα την Κρίστεβα, η μητέρα πρέπει να απο-παθιαστεί. Να δει το παιδί της ως έναν ξένο και να επενδύσει και σε άλλες σχέσεις. </div><div>Τι είναι αυτά που μας λες Ελληνίδα μάνα; Να δω το παιδί μου ως έναν ξένο; </div><div>ΝΑΙ. </div><div>Ως έναν ξένο-διαφορετικό-απο-εμάς. Έναν (η μια ξένη) ξένο που θα του δώσεις χώρο να υπάρξει με το δικό του τρόπο. Που θα διαβάσεις τα σημάδια του/της για να τον/την εξυπηρετήσεις. Θα πας στην άκρη και θα του/της δώσεις χώρο να σε "αναπαραστήσει" (να φτιάξει την εικόνα σου μέσα του, στη φαντασία του, στο συναίσθημά του) όπως θέλει. Θα τον/την αφήσεις να αναπνεύσει, δε θα είσαι απο πάνω. Θα καθοδηγείς δεν θα εξουσιάζεις.</div><div><br /></div><div>Δε διαφέρουμε και τόσο με το παιδί μας σε αυτό που καλούμαστε να κάνουμε: αυτό πρέπει να φτιάξει σιγά-σιγά τη δική του ταυτότητα και εμείς να ανασυγκροτήσουμε τη δική μας (αυτή η παλιά που είχαμε χάθηκε στο σεισμό της μητρότητας). Είμαστε μητέρες και είμαστε γυναίκες. Το σώμα μας είναι γυναικείο, μητρικό και σεξουαλικό. Δεν χρειάζεται να είμαστε μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Να αποκλείσουμε το γυναικείο για το μητρικό. Μέγα λάθος οτι αυτά τα δυο είναι χωριστά. Δεν ισχύει. Αντίθετα το ένα τρέφει το άλλο.</div><div>Είμαστε και εμείς ξένες απο τα παιδιά μας. Στην πραγματικότητα είμαστε. Δυο άνθρωποι.</div><div>Δεν κάναμε εμβόλιο. Έκανε εμβόλιο. Δεν "περάσαμε" στο πανεπιστήμιο. Πέρασε στο πανεπιστήμιο. Δεν είμαστε χαρούμενοι. Είμαι χαρούμενη......</div><div><br /></div><div>Η φύση της μητρότητας είναι "εφήμερη". Είμαστε εκεί για να μας αφήσει. Και θα είμαστε πάντα εκεί για να μας αφήνει. Όταν απογαλακτίζεται, όταν περπατάει, όταν πάει παιδικό σταθμό και αργότερα σχολείο, όταν μας εναντιώνεται και μας κλείνει την πόρτα στα μούτρα, όταν βρίσκει σύντροφο και όταν φύγει απο το σπίτι. Πονάει. Πολύ. Κάθε βήμα. ΄Ομως αυτό είναι το "ηθικό θάρρος της μητρότητας" που μας παρουσίασε η Κρίστεβα:" να έχει διάρκεια μέσα από νέα ξεκινήματα". Έτσι άλλωστε όρισε την ελευθερία - ως ικανότητα να ξεκινάς. Και για εμένα ως μητέρα,ως γυναίκα, και ως επαγγελματία το νέο ξεκίνημα γίνεται απο τον εαυτό, και θέλω αυτός να είναι ελεύθερος- ικανός δηλαδή να ξεκινά και να ξαναξεκινά.....</div><div><div><br /></div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-18150245209662801652010-10-19T13:41:00.000+03:002012-08-27T11:24:26.575+03:00Τα Γυναικεία και Ψυχαναλυτικά της Τζούλια Κρίστεβα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://img.amazon.ca/images/I/41JGDT5SX5L._SL500_AA300_.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 300px;" src="http://img.amazon.ca/images/I/41JGDT5SX5L._SL500_AA300_.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><div><br /></div>Αυτό το post είναι ενημερωτικό! <div>Αυτές τις ημέρες έχουμε την τιμή σα χώρα και σαν ψυχαναλυτές να φιλοξενούμε τη Τζούλια Κρίστεβα - συγγραφέα, ψυχαναλύτρια, γλωσσολόγο, καθηγήτρια. Η Κρίστεβα βρίσκεται στην Αθήνα ως συμμετέχουσα στο Διεθνές Συνέδριο Ψυχανάλυσης που διοργανώνει η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Η Κρίστεβα πραγματεύεται συνήθως γυναικεία θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, το ρόλο μας αλλά και τη μητρότητα. </div><div>Σας παραθέτω links απο εφημερίδες που δίνουν πληροφορίες για την Κρίστεβα.</div><div>Εγώ θα την παρακολουθήσω από κοντά στο Συνέδριο να μιλάει για το "Μητρικό πάθος" , και αν μπορέσω θα μεταφέρω εδώ κάποια νοήματα χωρίς ψυχαναλυτική αργκώ.</div><div><br /></div><div>Πέραν αυτού, για όσους ενδιαφέρεστε, θα γίνει την Πέμπτη στις 19:00 μια συνομιλία της Κρίστεβα με τον Ντ. Στερν, στο Μέγαρο Μουσικής (προεδρεύουν ο Γ.Βασλαματζής και η Μ. Αϊζενστάιν)</div><div><br /></div><div><a href="http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/10/2010&id=215092">http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/10/2010&id=215092</a></div><div><br /></div><div><a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=361253&dt=17/10/2010">http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=361253&dt=17/10/2010</a></div><div><br /></div><div><a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_17/10/2010_418673">http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_17/10/2010_418673</a></div><div><br /></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-55204193377572880502010-10-04T22:30:00.000+03:002012-08-27T11:24:43.446+03:00THE MOTHERLY ART OF SELF DOUBTING ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8aW80pXeLZIHrQ73bGQnjuIVCpVxGvYunJW2XOuL-XTBsj9a0M_UGiwvuJYNjoKwSx5mv-OQKBs4NhO8fZek0fmB2jDCQTbSK52pMIQtabbBf79mLBL-FH7a0UttgwLaIYHtmTOFLUQnL/s1600/1507585665_f58d1b40f9_m.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5524294668384741554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8aW80pXeLZIHrQ73bGQnjuIVCpVxGvYunJW2XOuL-XTBsj9a0M_UGiwvuJYNjoKwSx5mv-OQKBs4NhO8fZek0fmB2jDCQTbSK52pMIQtabbBf79mLBL-FH7a0UttgwLaIYHtmTOFLUQnL/s320/1507585665_f58d1b40f9_m.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: left; height: 240px; margin: 0 10px 10px 0; width: 192px;" /></a><br /><div><br /></div>Ξανά μαμαδοσυζήτηση αγαπητές Women του WomenSpace. Δεν είναι ένα θέμα που με αγγίζει βαθιά μόνο στο σπίτι αλλά και στο γραφείο. Συγκεκριμένα σήμερα συνέβη κάτι που έβαλε το τελευταίο κομμάτι στο παζλ και συμπληρώθηκε η εικόνα... (για αυτό θα σας πω σε λίγο).<br /><div>Αυτό τον καιρό προετοίμαζα τις Ομάδες για Εγκύους και Νέες Μαμάδες. Διάβαζα άρθρα επί άρθρων, παρακολουθούσα συζητήσεις στο ίντερνετ και επισκεπτόμουν μπλόγκς. Πολλά μπλογκς...</div><div>Αρχικά σκεφτόμουν να δώσω τον τίτλο "Mummy Wars!", όμως το ξανασκέφτηκα. Τελικά δε με ενδιέφερε τόσο το φαινόμενο της αντιπαράθεσης μεταξύ των μαμάδων και των 2 βασικών στρατοπέδων, αλλά το πάθος με το οποίο οι γυναίκες εκφράζονται, τη σκληρότητα με την οποία απαντούν κάποιες φορές η μια στην άλλη, την αίσθηση της κάστας όταν συμφωνούν και γενικότερα την αίσθηση οτι τα "περί μητρότητας" είναι ένα καυτό μα πολύ καυτό σχεδόν πυρακτωμένο θέμα. Και ξέρετε κάτι; Τον εαυτούλη μου δεν τον βγάζω ξέχωρα απο την ομήγυρη. Διαβάζοντας μου δημιουργούνταν καυτά, πολύ καυτά συναισθήματα.</div><div>Και έκατσα και σκέφτηκα. Να σας αποκαλύψω δε οτι η "μητρότητα" είναι επίσης και μια άλλη λέξη για την "γυναικεία σεξουαλικότητα" καθώς και την "ταυτότητα".</div><div>Επαναλάβετε μετά απο εμένα:</div><div>Μητρότητα</div><div>Σεξουαλικότητα</div><div>Ταυτότητα</div><div>Νομίζω αρχίζετε και παίρνετε μια εικόνα γιατί το θέμα είναι HOT. </div><div>Η γυναίκα δηλώνει κάτι μέσα από τα μητρικά (ή τα μη μητρικά). </div><div>Δηλώνει το ποιά είναι, το πόσο μπορεί να σταθεί στη σεξουαλική της ταυτότητα ή να την αποφύγει, το αν θα είναι σαν τη μητέρα της ή όχι, αν μπορεί να διαφοροποιήσει τον εαυτό της ή να παραμείνει συγχωνευμένη με την πρώτη της οικογένεια, αν μπορεί να υπάρχει χωρίς να είναι μητέρα, αν μπορεί να "κάνει παιδιά". Αν, αν, αν... </div><div><br /></div><div>Αν τελικά είναι Άξια.</div><div><br /></div><div>Άξια για ποιόν; Για τον εαυτό της; τους γύρω της; την κοινωνία; Και Άξια με ποιά standards;</div><div>Οι γιαγιάδες μας ήταν άξιες αν είχαν νοικοκυρεμένο σπίτι, καλοταϊσμένα και καλοχτενισμένα μωρά, φαί πάνω στο τραπέζι και τον παππού "ευχαριστημένο". </div><div>Οι μαμάδες μας ήταν άξιες αν μας είχαν σε "πρόγραμμα" αν μας έδιναν γάλα σκόνη και αν μας άφηναν να σκούζουμε για να μην κακομάθουμε...</div><div>Εμείς ήμαστε άξιες αν θηλάζουμε για χρόνια πολλά, αν "φοράμε" τα παιδιά μας με μάρσιπους και αν κοιμόμαστε μαζί τους.</div><div>Είδατε πως αλλάζουν οι καιροί;</div><div><br /></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b>Και η δική σου η φωνή που είναι;</b></span></span></div><div><br /></div><div>Που είναι η φωνή της γιαγιάς που ήθελε να μάθει γράμματα;</div><div>Ή της μαμάς μας που ήθελε να θηλάσει; </div><div>Ή η δική μας που είναι διψασμένη για χάδι και μαθημένη να είναι ω! τόσο "προγραμματισμένη" να κάνει "επανάσταση" και να βρίσκει απαντήσεις στο ίντερνετ;</div><div><br /></div><div>Παρατηρείτε οτι η ανάγκη της γιαγιάς να διαβάσει έγινε στόχος της μαμάς μας να μορφωθεί /δουλέψει και άρα να μας "προγραμματίσει" εμάς να μην την ενοχλούμε; Και μήπως η καταπιεσμένη ανάγκη εγγύτητας της μαμάς μας δεν έγινε στόχος δικός μας στα παιδιά μας; <b>Και τα δικά μας παιδιά; Ποιά ανάγκη μας θα κάνουν στόχο τους; </b></div><div><b><br /></b></div><div>Εδώ σας αφήνω και πιάνω το τι έγινε σήμερα στο γραφείο για να σας πω επιτέλους αυτό που θέλω (στο τέλος- μη βιάζεστε...).</div><div>Σήμερα λοιπόν ήταν η τρίτη μέρα που μια θεραπευόμενη μετά από 4 χρόνια ψυχοθεραπείας ξάπλωσε πια στο "ντιβάνι". Τελευταία είχε "κολλήσει" και αρνούταν να "προχωρήσει" τόσο που τα συμπτώματα άρχισαν να γίνονται σωματικά: την έπιανε η μέση της, ο ώμος, ο αυχένας.. Σταμάταγε δηλαδή την ψυχική της δράση με το σώμα της. Εκεί είχα την έντονη αίσθηση οτι έπρεπε να "ξαπλώσει"- να αφεθεί και έτσι της το πρότεινα. Το έκανε με περιέργεια που όμως πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε μια έντονη συναισθηματική κατάσταση. Θυμήθηκε τη μητέρα της που της μάθαινε κολύμπι και που την έριχνε στο νερό χωρίς μπρατσάκια "για να μάθει" ενώ η μικρή φοβότανε και έκλαιγε.... Έτσι ένιωθε και εμένα τώρα: απαιτητική και αναίσθητη που την έριχνα στα βαθιά αλλάζοντάς της τις συνήθειες, ανεβάζοντας τον πήχυ, δυσκολεύοντάς τη. Δε με έβλεπε, είχε χάσει την ασφάλειά της και την υποστήριξή μου, ένιωθε μόνη και με αισθανόταν απόμακρη.</div><div>Όσο μίλαγε αναρωτιόμουν; Έκανα καλά; Μήπως την πήγα πολύ γρήγορα; Και η διαίσθησή μου; Η λογική μου τι έλεγε; Τώρα πως θα το χειριστώ; Πρέπει να αντέξω το άγχος μου σκέφτηκα. Πιστεύω οτι έπραξα σωστά και αν το αντέξω και εγώ (γιατί με το ασυνείδητο ποτέ δεν ξέρεις), θα το αντέξει και εκείνη. Αν είμαι κοντά της και την αφουγκράζομαι, θα είναι ασφαλής. Και ναι αν χρειαστεί θα τροποποιήσω.</div><div>Στο δρόμο για το σπίτι, μου ήρθε η επιφοίτηση: Αν κάτι με έκανε σχεδόν να θυμώσω σε όλα αυτά τα μπλόγκ ήταν η "σιγουριά". Η ακραία "αυτοπεποίθηση" που είχαν οι μαμάδες για τα όσα πράττουν. Το "not questioning"- η μη ερώτηση, η μη αυτο-κριτική, η μη διάθεση να πληγώσουν τον εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους. Τις κακίζω; </div><div>ΟΧΙ. </div><div>Τις καταλαβαίνω και τις πονάω. Είμαι και εγώ έτσι κάποιες φορές. Το έχουμε ανάγκη εμείς οι μαμάδες να "ξέρουμε" που πατάμε. Να βρίσκουμε υποστήριξη για αυτά που κάνουμε, να τα δικαιολογούμε με άρθρα, έρευνες, οργανισμούς, ειδικούς. Το έχουμε ανάγκη γιατί βρισκόμαστε μέσα στο μάτι του κυκλώνα: σε άγνωστα νερά, με τα δικά μας τραύματα, με τις πραγματικές και συναισθηματικές απαιτήσεις ενός νέου ανθρώπου που είναι καλώς ή κακώς στο "έλεός"μας.</div><div>Όμως... Τα παιδιά δεν είναι υπόθεση "ρεύματος" εποχής, ούτε το google έχει παιδιά όπως έγραψε μια γυναίκα στο "Reflections of Motherhood" <a href="http://www.youtube.com/watch?v=taDqKWWPDAY">http://www.youtube.com/watch?v=taDqKWWPDAY</a>. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω (εγώ τουλάχιστον) είναι να χαράζω το δρόμο που πιστεύω ως μαμά, να είμαι γενναία στην αυτοκριτική μου και τα σφοδρά κάποιες φορές αποτελέσματά της, και να αντέχω να βάζω τον εαυτό μου να αμφισβητεί (αλλά στο τέλος να αποφασίζει) τις πράξεις και τις προθέσεις μου. Έτσι σκοπεύω να μάθω από τα λάθη μου, <b>να τροποποιώ</b> όπου με πιάνω "εκτός", και να αφήσω χώρο στο παιδί μου να γίνει όσο μπορεί αυτό που ήρθε να γίνει. </div><div>Θέτω λοιπόν στο τραπέζι το "self doubting". Και πιστεύω ακράδαντα (!) οτι είναι ένα από τα συστατικά μιας "αρκετά καλής" μητέρας. 'Η μήπως όχι;</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div><br /></div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-29037543742792772202010-10-01T10:56:00.000+03:002012-08-27T11:24:43.444+03:00A Corpse in the Playground...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtAIw1maCXR0MQEMGSiHdcG9R-YZoX9Za3pR6qYi5XFK7VBfp3A_5m0vQNSXmRmVOhZzoiYbPOHlD8Cgrd3RBV7mM-1STsLjTgVtx_FN1lS6npCbhDdJwlhtRAcQOm6w5JLXlMe6i0JJIC/s1600/Playground.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 225px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtAIw1maCXR0MQEMGSiHdcG9R-YZoX9Za3pR6qYi5XFK7VBfp3A_5m0vQNSXmRmVOhZzoiYbPOHlD8Cgrd3RBV7mM-1STsLjTgVtx_FN1lS6npCbhDdJwlhtRAcQOm6w5JLXlMe6i0JJIC/s320/Playground.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5523917271568331266" /></a><br /><span class="Apple-style-span" ><div><span class="Apple-style-span" ><br /></span></div>Έχω ρέντα στους ανατριχιαστικούς τίτλους τελευταία. Όμως έτσι ένιωσα όταν προχθές πήγα το μικρό στις "κούνιες"/παιδική χαρά/αγγλιστί playground. </span><div><span class="Apple-style-span" >Σέρνω το καρότσι και μαζί με αυτό εμένα, φτάνω, βάζω το παιδί στην κούνια, κοιτάζω γύρω μου...Όλες οι γυναίκες (μαμάδες) πτώματα... Η διπλανή λέει πως είναι άυπνη και μιλάει σε μια άλλη που κοιτάζει στο κενό και κουνάει μόνη της ρυθμικά μια κουδουνίστρα (το παιδί με το καρότσι είναι μπροστά της), εκείνη όμως φαίνεται πως προσπαθεί να νανουρίσει τον εαυτό της... Παρά την κούραση που νιώθω, βρίσκω το σκηνικό αλμοδοβαρικό και αρκετά αστείο. Αυτό μου δίνει μια κάποια ζωή και εκεί που κουνάω και εγώ ρυθμικά το γιό μου αρχίζω να κάνω πραγματική επαφή μαζί του. Του γελάω, του πιάνω τα πόδια όταν η κούνια έρχεται προς εμένα, και αρχίζουμε μαζί να κάνουμε "βλακείες". Ευχαριστιέμαι αυτές τις στιγμές. Σταματάω να είμαι το κινητό πτώμα-που-τα-κάνει-όλα-και-έχει-τα-νεύρα-του, δε νιώθω χίλια κομμάτια συνδεδεμένα από μια αόρατη κλωστή, ούτε όλα τα κυτταρά μου σε "hibernating mode" όπως το laptop.</span></div><div><span class="Apple-style-span" >Πιάνω συζήτηση με μια γιαγιά (που μου φαίνεται σαφώς πιο ακμαία), της λέω, "κοιτάξτε, όλες οι μαμάδες πτώματα είναι", και μου λέει "ναι παιδί μου, όλο το βάρος στη γυναίκα πέφτει. Παλιά ήταν καλύτερα, τώρα δουλεύετε κιόλας-δεν μπορείς να τα κάνεις όλα". Ανακουφίζομαι. Έχει δίκιο και αυτό είναι απελευθερωτικό. Θα μου πεις περίμενες από μια τυχαία μεγαλύτερη γυναίκα να ακούσεις μια απλή αλήθεια; Ναι. Γιατί καμιά φορά τα απλά και τετριμμένα τα ξεχνάμε, ψάχνοντας να βρούμε το φιλοσοφημένο.</span></div><div><span class="Apple-style-span" >Αλλά, θα ξέρετε τώρα οτι η ιστορία προς τα εκεί βαδίζει (δεν αντέχω να μην πω και τη "φιλοσοφημένη" σκέψη μου).<br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" >Βάζω τον μικρό στο καρότσι να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Και αρχίζω να σκέφτομαι ελευθεροσυνειρμικά (ελεύθερος συνειρμός-Freud)." Corpse-in-the-playground", το τραγούδι των Air "Playground Love" (</span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=V1UZCflaB8Q"><span class="Apple-style-span" >http://www.youtube.com/watch?v=V1UZCflaB8Q</span></a><span class="Apple-style-span" >), που είναι απο την ταινία Virgin Suicides, και λέει: </span></div><div>"..<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; ">and you're my favorite flavor</span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; "> </span></div><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; ">Love is all, all my soul</span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; "> </span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; "><br /></span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(101, 101, 101); font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 23px; ">You're my playground love" </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 23px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">και συνεχίζω...</span></span><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 23px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> my favourite flavour - η αγαπημένη μου γεύση, και σκέφτομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι η αγαπημένη μου γεύση, πόσο "άγευστη" μπορεί να γίνει η καθημερινότητα αν δεν την προσέξεις (συνεχίζω τον συνειρμό)- τσιχλόφουσκα καρπούζι- και τελικά καταλήγω οτι αυτό που μας λείπει και που καταντάμε "πτώματα στην παιδική χαρά" είναι όχι μόνο ο χρόνος αλλά το "παιχνίδι" (play) στη γειωμένη μας πραγματικότητα (ground). Σκέφτομαι μετά (πολύ σκέψη έχει πέσει στα σπασμένα πεζοδρόμια της περιοχής μου), πως το "playground" είναι και ένας χώρος οριοθετημένος. Σου φέρνει στο μυαλό μια παιδική χαρά αλλά και το μέρος στο σπίτι που παίζει ένα παιδί. Ένας οριοθετημένος χώρος. Ο D.W. Winnicott (ψυχαναλυτής και παιδίατρος) μίλησε για το transitional object (μεταβατικό αντικείμενο) και μαζί με αυτό για το transitional space (μεταβατικός χώρος). Το μεταβατικό αντικείμενο είναι για ένα παιδί η κουβερτούλα ή το αρκουδάκι που σέρνει μαζί του παντού και που δεν αποχωρίζεται (γιατί είναι το αντικείμενο/μετάβαση από την πραγματική μητέρα στη συμβολική) . Ο μεταβατικός χώρος (και εδώ θέλω να μείνω) είναι ένας εσωτερικός ψυχικός χώρος όπου συμβαίνουν οι αλλαγές και ανακατατάξεις μας. Είναι αυτό που κάνει το απίθανο πιθανό, το μαγείρεμα της ψυχής, η δοκιμή, η φαντασία και το παιχνίδι... Αναρωτιέμαι, δε θα ήταν χρήσιμο (όχι μόνο στις μαμάδες) σε όλες εμάς τις γυναίκες, να δούμε αυτόν τον μεταβατικό χώρο ως playground καμιά φορά; Να παίξουμε με μια ιδέα, μια φαντασία, μια τρέλα ή μια βλακεία, να γίνουμε πειραχτήρια, να σταματήσουμε να παίρνουμε τους άλλους, τη λάντζα, τον εαυτό μας, τα οικονομικά, την κούραση στα σοβαρά και απλά να παίξουμε; Να παίξουμε νοερά ή πραγματικά. Χωρίς ενοχές. Χωρίς προθεσμίες. Χωρίς Φόβο αλλά... με πολύ Πάθος.</span></span><div><span class="Apple-style-span" ><span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px; line-height: 23px;"><br /></span></span></div></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-66435361088399061922010-09-27T22:40:00.000+03:002012-08-27T11:26:03.509+03:00Η Ομελέτα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_gOEgESj-BgzjDJNVRZqkisLGC1KcLD8QZSOmY8CQ8VhlqpgdyYKbsRBpF9R_CP3Ni9irAXRNKfysYEgoidB8tPsuefwbhdpyoGUQFj8p-OH2RFeItC_TYPJMEkO5uh0u6UMkDojl1pG2/s1600/Eggs.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_gOEgESj-BgzjDJNVRZqkisLGC1KcLD8QZSOmY8CQ8VhlqpgdyYKbsRBpF9R_CP3Ni9irAXRNKfysYEgoidB8tPsuefwbhdpyoGUQFj8p-OH2RFeItC_TYPJMEkO5uh0u6UMkDojl1pG2/s320/Eggs.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5521693473804648786" /></a><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>Διάβασα σήμερα ένα πολύ καλό άρθρο της Ρίκας Βαγιάνη σχετικά με τα ωάρια, την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και τα ηθικά διλήμματα του ζητήματος (<a href="http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3914&reftab=37">http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3914&reftab=37</a>).<div><br /></div><div>Έχοντας ενασχόληση με τα γυναικεία, τα της σεξουαλικότητας και της μητρότητας, τα της επιθυμίας, της φαντασίωσης και της πραγματικότητας, έχω προβληματιστεί πολύ πάνω σε αυτό το θέμα. Στο γραφείο είχα μερικά περιστατικά (φευγαλέα- θα δείτε γιατί), γυναικών που ήθελαν να γίνουν μητέρες πάση θυσία. Ταλαιπωρούσαν το σώμα τους με εξωσωματικές τη μια πάνω στην άλλη απνευστί, αγχωμένες για τον "πελαργό που τις είχε ξεχάσει". Αυτό που δε συνειδητοποιούσαν ήταν η ανάγκη τους για καταστροφή του ίδιου τους του εαυτού. Του σώματος, της γυναικείας τους υπόστασης. Τα φαντασιακά τους παιδιά θα γέμιζαν όλα τα κενά- τις τρύπες που ένιωθαν πως είχαν στη μήτρα τους, τις λακκούβες της ψυχής τους, τις μητέρες που κοίταζαν λίγο πιο πέρα από αυτές, καθρεφτίζοντας στα μωρά τους το δικό τους άδειο....</div><div>Οι γυναίκες υποφέρουν με αυτά. Με την αγάπη που δεν έρχεται, με το θυμό που δεν εκδηλώνεται με τη λαχτάρα να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. </div><div>Ξέρω γυναίκες που πόνεσαν το σώμα τους και την ψυχή τους περιμένοντας το θετικό αποτέλεσμα και που έκαναν παιδιά γερά και ευτυχισμένα. Έχω ακούσει για γυναίκες που τις "έσυραν" απ'το μαλλί για να γίνουν μητέρες. Άλλες μητέρες που "δανείστηκαν" το σώμα μιας άλλης ή τα ωάρια.</div><div>Μπορούν να γίνουν χίλιοι δυο συνδυασμοί στην ομελέτα....</div><div>Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ο Ψυχικός Χώρος. Κάθε γυναίκα έχει την εσωτερική της "τάξη" (ή αταξία) πραγμάτων. Τις δικές της φαντασιώσεις για το σώμα της, τις ικανότητές της, τις επιθυμίες της, τα αυγά της. </div><div>Δε νιώθει σαν η "άλλη" γυναίκα, μια γυναίκα που κυοφορεί το ωάριο μιας "ξένης" γονιμοποιημένο από τον δικό της άντρα;</div><div>Δε νιώθει απώλεια μια γυναίκα που παρακολουθεί μια άλλη για 9 μήνες να κυοφορεί τον ολόδικό της καρπό; Να φουσκώνει η ξένη και εκείνη να βλέπει;</div><div>Και αυτή η "ξένη", πως να νιώθει άραγε που έχει μέσα της το "ξένο"; Πως να νιώθει όταν το δίνει μακρυά και μένει με το ορμονικό χάος;</div><div> Ανακούφιση; Πόνο; Απώλεια;</div><div>Τι γίνεται όταν τα ωάρια είναι της αδελφής ή το σώμα που κυοφορεί της μητέρας μας; (Για να παραμείνουμε στην ομελέτα και να μην πιάσουμε το θέμα με τα σπερματοζωάρια).</div><div>Πως είχαν φανταστεί τις εγκυμοσύνες τους αυτές οι γυναίκες; Το δρόμο προς το σπίτι τους μετά το μαιευτήριο;</div><div><br /></div><div>Ίσως είμαι σκληρή που βάφτισα το post αυτό "Ομελέτα". Και ναι μιλάω από την (προνομιούχο;) θέση μιας σύλληψης φυσικής, μιας εγκυμοσύνης όμορφης και ενός παιδιού που έχει τα φρύδια μου και είναι καρμπόν του άντρα μου. Όμως αυτό που θέλω να πω είναι οτι τα "σπασμένα αυγά" χωρίς σκέψη και κατανόηση, μόνο σε "σπασμένες αγκαλιές" μπορούν να οδηγήσουν. Είτε σε αυτές που έρχονται είτε απο αυτές που φεύγουν. </div><div>Και αν άφησα κάποια περίπτωση γονιμοποίησης απέξω, συγχωρήστε με, η έμφασή μου είναι στον ψυχικό χώρο μιας γυναίκας και στο τόσο ευαίσθητο θέμα της μητρότητας και της σεξουαλικής μας ταυτότητας.</div><div><br /></div><div>Υ.Γ Να σημειώσω οτι για το άρθρο της κ.Βαγιάνη ενημερώθηκα από το <a href="http://www.facebook.com/mamadesmpampades?ref=ts">http://www.facebook.com/mamadesmpampades?ref=ts</a></div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-23147714651954676022010-05-25T16:27:00.000+03:002012-08-27T11:19:08.050+03:00Νέες Μητέρες: Ανθρώπινες όχι Άγιες…<span style="color:#993366;">Σκεπτόμενη τι τίτλο να βάλω στο δικό μου σχολιασμό για τις δυσκολίες των νέων μαμάδων κατέληξα στο να δώσω ήδη από την αρχή την ουσία συμπυκνωμένη: "ανθρώπινες όχι άγιες", δηλαδή "αρκετά καλές μαμάδες" όχι "τέλειες". Το νούμερο ένα συνοδευτικό του άγχους μιας νέας μαμάς (που ενδιαφέρεται) είναι οι ΕΝΟΧΕΣ.... Το κάνω καλά; Προσφέρω αρκετά στο παιδί μου; Είμαι αρκετά εκεί για αυτό; Μήπως το κακομαθαίνω; μήπως μήπως μήπως.... Σαν να μην αρκούν οι εσω-ενοχές, έχει και τις έξω-ενοχές (η δική της μαμά, η πεθερά, η φίλη, ο σύζυγος, οι εκπομπές, τα περιοδικά κλπ). Η πίεση είναι υπερβολική μέσα-έξω, η ευθύνη για το παιδί αντικειμενικά μεγάλη, το σπίτι θέλει φροντίδα, η εργασία, τα οικονομικά, ο σύντροφος, οι λογιαριασμοί, τα μαλλιά, τα ρούχα που δεν μπαίνουν, ο προσωπικός χρόνος που περιορίζεται.... Δε νομίζω οτι χρειάζεται να αναφέρθώ και αλλού για να καταλάβουμε οτι μια νέα μητέρα είναι σαν ένας νέος οδηγός που καλείται απο το πρώτο μάθημα να βγει στην Εθνική οδό.</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Και ξέρετε ή αν δεν ξέρετε, μάθετε οτι η ένταση φέρνει και επιθετικότητα. Μεγάλο κεφάλαιο φορτισμένο με ένα σωρό ταμπού: η μητέρα είναι καλή, γλυκιά, καταπληκτική και η κοινωνία δεν της επιτρέπει να είναι επιθετική. Ε!, τα νέα είναι οτι η μητέρα είναι επιθετική προς το μωρό της όταν κλαίει γοερά και εκείνη είναι κουρασμένη, προς το σύντροφό της που "τα ακούει" είτε νοερά είτε εξωστρεφώς, προς τον ίδιο της τον εαυτό (οι ενοχές που λέγαμε) και γενικά προς το σύμπαν όλο (που μπορεί κάποιες φορές να μην ευθύνεται ή που πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις). Και ναι, έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει έτσι. Δεν βοηθά βέβαια ούτε τον εαυτό της ούτε τις σχέσεις με το μωρό ή τους γύρω της να παραμένει έτσι. Τουλάχιστον όμως, ας αναγνωρίσουμε οτι μια νέα μητέρα νιώθει έτσι και είναι φυσικό. Αυτό είναι και το πρώτο βήμα για να μπορέσει να το κάνει όλο αυτό "κάτι", και να ξεφύγει από τα κλισέ της αγιότητας που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν ψεύτικες σχέσεις με καταστροφικό περιεχόμενο. Τώρα το που βασίζεται η επιθετικότητα της κάθε γυναίκας-νέας μητέρας είναι ένα άλλο (τεράστιο) κεφάλαιο και ενώ υπάρχουν κοινοί συνήθεις ύποπτοι (σχέση με τη μητέρα της, σχέση με τη γυναικεία ταυτότητα, σεξουαλικότητα, προσωπικότητα), τελικά κάθε γυναίκα έχει τη δική της μοναδική ιστορία.</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Κάθε νέα μητέρα έχει επίσης τα δικά της πιστεύω, φαντασιώσεις, επιθυμίες κρυφές και μη για το πως θέλει να μεγαλώσει το παιδί της. Άλλη θέλει να θηλάσει λίγο, πολύ ή καθόλου. Άλλη θέλει να παρέχει υλικά αγαθά, άλλη ελευθερία και άλλη τη συνεχή παρουσία της στο παιδί της. Κάθε μητέρα λοιπόν έχει το δικό της τρόπο να δώσει και να υπάρχει για το παιδί της και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό. Απόλυτα σεβαστό. Εδώ βέβαια υπάρχει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: τα παιδιά χρειάζονται πολύ συγκεκριμένα πράγματα ιδιαίτερα κατα τον πρώτο χρόνο της ζωής τους όπου μπαίνουν τα θεμέλια του βασικού τρόπου σχετίζεσθαι, και η μητέρα είναι ο πρώτος άνθρωπος που βάζει αυτά τα θεμέλια μαζί με το παιδί της. Προσέξτε δε λέμε οτι η μητέρα φτιάχνει τον τρόπο σχετίζεσθαι του παιδιού, αλλά το ζευγάρι (μητέρα -παιδί). Όπως είπε και ο Winnicott (ψυχαναλυτής-παιδίατρος), δεν μπορούμε να μιλάμε για μητέρα χωρίς μωρό και για μωρό χωρίς μητέρα. ΄Ετσι λοιπόν, ενώ κάθε ζεύγος είναι διαφορετικό, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι κοινά και πρέπει εμείς οι μαμάδες να τα έχουμε στο μυαλό μας: το να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες του παιδιού σου και να τις ικανοποιείς άμεσα (ξεχάστε τα περί κακομαθημένου παιδιού), να είσαι εκεί σταθερά με το μυαλό,την καρδιά σου και το ένστικτό σου (και όσο περισσότερο γίνεται με τη φυσική σου παρουσία), να βάζεις το παιδί σου πρώτο και πάνω από τις δικές σου ανάγκες (όταν οι δυο ανάγκες έρχονται σε σύγκρουση), και να έχεις την πρόθεση να αναρωτιέσαι πάντα "για ποιόν το κάνω αυτό;" χωρίς να βιάζεσαι να απαντήσεις και όταν απαντάς να είσαι ειλικρινής, ανοιχτή και σκεπτόμενη απέναντι στον εαυτό σου ακόμα και αν αυτό σε πονάει. </span><br/><br/><span style="color:#993366;"><strong>Η μητρότητα δεν είναι "no brainer"</strong>, το παιδί δε χρειάζεται μια διεκπεραιωτική σκλάβα, ούτε μια παιδούλα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό της και χρησιμοποιεί το παιδί της ως τρόπαιο ή ως αντικείμενο. Κυρίως όμως δε χρειάζεται μια μάνα "του κουτιού" και της διαφήμισης με χαμόγελο colgate. Χρειάζεται μια μητέρα με τη δική της προσωπικότητα, τα δικά της λάθη (που τα κάνει και που προσπαθεί όσο μπορεί να τα συνειδητοποιεί και να τα διορθώνει), τη δική της μοναδική αγάπη και προσπάθεια για ωριμότητα. Αν είχα λοιπόν μια συμβουλή να δώσω στις νέες μητέρες σαν επαγγελματίας θα σας έλεγα να είστε αληθινές με τον εαυτό σας και να ακούτε τι λέει το παιδί σας με το σώμα του, τους ήχους, τα μάτια και τις αγκαλιές ή το θυμό του. Σα νέα μητέρα, το μόνο που μπορώ να πω είναι να προσπαθήσετε να είστε "αρκετά καλή" (ορολογία πάλι του Winnicott) και να ευχαριστιέστε όσο μπορείτε αυτή την εμπειρία που επιλέξατε συνειδητά ή ασυνείδητα....</span>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-33700411090930813762010-05-25T16:26:00.000+03:002012-08-27T11:26:16.451+03:00Νέες μητέρες: Το Θυμωμένο Γράμμα της Ε.<span style="color:#993366;">Καιρό ήθελα να γράψω κάτι για τις νέες μητέρες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εντός και εκτός τους. Κάποιες φορές οι ευκαιρίες σε βρίσκουν, δεν τις δημιουργείς. Έτσι, όταν η παρακάτω φίλη μου έστειλε το γράμμα που απευθύνεται σε μια άλλη φιλενάδα της με την οποία είχαν μια διένεξη (υποθέτω μιας και δε γνωρίζω το περιστατικό) για να το αναρτίσω στο WomenSpace, δέχτηκα. Διαβάζοντάς το έβλεπα πολλά θέματα που αντιμετωπίζει μια νέα μητέρα συγκεντρωμένα: την κούραση, την αϋπνία, το άγχος αποχωρισμού, το μητρικό έναντι στο ξένο γάλα, την "πιπίλα ή όχι", την επιστροφή στην εργασία ή την εξ'ολοκλήρου παρουσία της μητέρας, μα κυρίως τα ανείπωτα άγχη της γυναικείας φύσης και ταυτότητας. </span><br/><br/><span style="color:#993366;">Αποφάσισα λοιπόν σε μια πρώτη φάση να παρουσιάσω το γράμμα της Ε. και σε μια δεύτερη να σχολιάσω κάποια απο τα θέματα που θίγονται αλλά κυρίως να μιλήσω συνδυασμένα σα μητέρα και σαν ψυχολόγος για τα όσα ζει και θα ήταν καλό να σκεφτεί μια νέα μητέρα.</span><br/><br/>ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ Ε.<br/><br/>"Φιλενάδα καλησπέρα,<br/><div>Παίρνω τη πρωτοβουλία να σου γράψω αυτό το e-mail γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχω ξεχάσει τη συζήτηση που είχαμε τη προ περασμένη Κυριακή στο σπίτι της κοινής μας φίλης.</div><br/><div>Αναστατώθηκα πολύ από τα όσα μου είπες και τον τρόπο που αντέδρασες και ακόμα δε μπορώ να πιστέψω τα λόγια σου.</div><br/><div>Να σου θυμήσω πως ήρθες να με χαιρετήσεις, ενώ κρατούσα στα χέρια μου την Α. και με ρώτησες τί κάνει. Σου απάντησα πως περνάει μια περίοδο λίγο δύσκολη (το γνωστό και ως "άγχος αποχωρισμού", το οποίο παρεπιπτόντως δεν αναφέρεται σε κάποιον αποχωρισμό συγκεκριμένα - όταν έρθει η ώρα να το αντιμετωπίσεις θα βρεις τις απαντήσεις και για αυτό)και ως εκ τούτου είναι περισσότερο προσκολλημένη στο στήθος.</div><br/><div>Με έκφραση οίκτου προς το παιδί μου μου απάντησες <span style="font-size:large;"><strong>"Μα γιατί το κάνεις αυτό στο παιδί;"</strong></span> και ρωτώντας σε, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τί ήταν αυτό το τόσο τρομερό και καταστρεπτικό που κάνω στο παιδί μου, μου είπες πως <span style="color:#920041;"><span style="font-size:large;"><strong>θηλάζω ένα παιδί όταν αυτό έχει βγάλει δόντια και ως αποτέλεσμα του καθυστερώ την ανάπτυξή του, το "κρατάω πίσω", όπως χαρακτηριστικά μου απάντησες</strong></span>.</span></div><br/><div>"Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό,σε ένα αθώο παιδί για να καλύψεις τα δικά σου συναισθηματικά κένα" προφανώς θα σκεφτόσουν την ώρα που μου τα έλεγες αυτά.</div><br/><div>Αυτό πάλι το είδες κάπου? Το άκουσες σε κάποια μεσημεριανή εκπομπή?</div><br/><div>Όχι.Ούτε το διάβασες σε κάποιο άρθρο επιστημονικού περιοδικού παιδοψυχιατρικής, εξελικτικής ψυχολογίας, ή παιδιατρικής. Ούτε καν σε κάποιο περιοδικό για γονείς κρεμασμένο από ένα μανταλάκι σε κάποιο περίπτερο.</div><br/><div>Οχί.</div><br/><div>Σου "το είπαν". Ποιοί?Πότε?Γιατί? Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως το έγκλημα πρέπει να σταματήσει, και αφού δεν το έχει κάνει κανείς άλλος μέχρι τώρα, θα το κάνεις εσύ.</div><br/><div>Δεν θα αναλύσω το πόσο μπορεί να ενοχλήσει, εώς και να διαλύσει μια τέτοιου τύπου κριτική μια μάνα που για να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά έχει να αντιμετωπίσει εκτός των κατ' επιλογήν της δυσκολιών (της αυπνίας, της απομόνωσης και της πνευματικής και σωματικής κούρασης) και τη κοινωνία ολόκληρη που της κάθεται εμπόδιο σε όλη της τη προσπάθεια να αναθρέψει ένα παιδί, όχι με την ευκολία που επιτάσσει η μόδα των τελευταίων 150 χρόνων, αλλά η ανατροφή των μερικών χιλιάδων ετών που βρίσκεται εν ζωή αυτό το είδος, ομοταξίας θηλαστικού, που είναι ο Homo Sapiens Sapiens, δηλαδή εμείς.</div><br/><div>Δεν ήταν η - από το πουθενά - κριτική σου, εξάλλου, που με ενόχλησε τόσο, μιας και έχω συνηθίσει - όπως και πολλές άλλες μανάδες - να δέχομαι θρασύτατα πυρά πανταχόθεν...</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να να μη γεννήσω με καισαρική τομή, όπως κάποιος γιατρός εκβιαστικά μου υπέδειξε,</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να μη φέρω στο κόσμο ένα παιδί υπο την επίρρεια και εκείνο μιας αναισθητικής ουσίας,προκειμένου να βγει "φράπα"(όπως η συντριπτική πλειοψηφία των μαιευτήρων ισχυρίζονται, για να συντηρούν τη πιο προσοδοφόρα μπίζνα στα επαγγέλματα υγείας),</div><br/><div>αλλά να γεννήσω με πόνο και ιδρώτα όπως τόσα δισεκατομμύρια homo sapiens sapiens πριν από εμένα, και να βιώσω ως κορύφωση των κόπων μου, τη πιο σημαντική στιγμή στη ζωή μου <span style="font-size:large;"><strong>νηφάλια</strong></span>, και παρούσα - ταλαιπωρημένη, αλλά και επιβραβευμένη με μια ανθρώπινη ζωή από τα σπλάχνα μου κατευθείαν στην αγκαλιά μου, στο στήθος μου.</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να μην κάνω ύποπτα εμβόλια για ανύπαρκτες ασθένειες, όπως κάποιος άλλος γιατρός μου επέβαλλε,και να χρειάζομαι σήμερα ψευδή ιατρικά σημειώματα για να πάω το υγιές παιδί μου σε κατά τα άλλα μολυσμένους δημόσιους χώρους (σχολεία, κολυμβητήρια κ.τ.λ).</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να μη ταπώσω τα συναισθήματα του παιδιού μου με μια πιπίλα,αλλά να το αφήσω να εφράζει ελεύθερα τη χαρά, τη δυσφορία, το φόβο, και την ευχαρίστηση, και τα υπέροχα επιφωνήματα - προάγγελους της μελλοντικής ομιλίας του.</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να σηκώνομαι και τις 3,4 μερικές φορές και 8 φορές που θα ξυπνήσει το βράδυ αντί να το αφήσω να κλαίει και έτσι να ενδώσω στις "περίτεχνες προσπάθειες" του μερικών μηνών βρέφους μου να με "δοκιμάσει",και να "κυριαρχήσει" υπέρ εμού (ε, ακόμα και αν είναι έτσι, χαλάλι σου κοριτσάρα μου!).</div><br/><div>Πυρά που προσφέρομαι να μοιραστώ και εγώ και ο πατέρας της κόρης μου, με ιδιαίτερη χαρά το κρεββάτι μας, τον "ιερό ναό" μας για τις ανήσυχες νύχτες του παιδιού μας, και επιτρέπω έτσι να καταπατήσει τα "συζυγικά μας δικαιώματα" με κίνδυνο να διαταράξει (εώς και να εξοντώσει, μη σας πω) την, κατά τα άλλα, "ιδανική" σχέση μου με το σύντροφό μου...(δε σας το είπα...δε σκοτώνει ο γάμος τον έρωτα...τα παιδιά τον σκοτώνουν! το άκουσα και αυτό!!!!)</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να μη βολευτώ πίσω από την αποστομωτική δήλωση, περιλουσμένη με Φωσκόλειο οδυρμό "πρέπει να γυρίσω στη δουλειά μου" που ουκ ολίγες γνωστές και φίλες μου, γόνοι εύπορων οικογενειών, βορείων και νοτίων προαστίων έκαναν,40 μέρες αφού γένησαν, αφήνοντας το παιδί τους να περάσει τις πιο καθοριστικες μέρες ολόκληρής της ζωής του, στη καλύτερη με μια κατάκοπη γιαγιά,και στη χειρότερη με μια δυστυχισμένη Φιλιπινέζα που την ίδια στιγμή θα αγωνιά για το δικό της βρέφος, που αναγκάστηκε να παρατήσει πίσω στη πατρίδα της,μερικές εβδομάδες αφού το γέννησε.</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να κάτσω σπίτι μου και να μεγαλώσω το παιδί μου εγώ, μόνη μου,να του προσφέρω δηλαδή το αυτονόητο, το δεδομένο, τη παρουσία μου και την αγάπη μου,έστω και αν χρειαστεί να του στερήσω το καλύτερο καρότσι, το πιο ψαγμένο gadget, την ατέλειωτη γκαρνταρόμπα, τις διακοπές σε all inclusive resorts με πάρκα αναψυχής και νεροτσουλήθρες,τα μαθήματα σκι στα 3.5 του χρόνια, την ιδιωτική εκπαίδευση σε Κολλέγιο, και ένα πάρτυ γενεθλίων σε ένα παιδότοπο, ή στη μεζονέτα μου με catering και 50 καλεσμένους (για να μην αναφερθώ και για τις δικές μου στερήσεις, σε τσάντες, γυμναστήρια, κομμωτήρια, hip εστιατόρια, και solarium...και πάνω απ' όλα τη στέρηση της κοινωνικής αναγνώρισης μου ως ικανής, εφυούς,ενημερωμένης, και δυναμικής γυναίκας που μόνο μια καριέρα μπορεί να σου προσφέρει σήμερα....</div><br/><div>"άεργες" μαμάδες ...το πούλο! Καθάρισαν οι φεμινίστριες πάλι... ).</div><br/><div>Πυρά που επέλεξα να απασχολώ το παιδί μου πηγαίνοντας από μαθήματα βρεφικής κολύμβησης σε μαθήματα ψυχοκινητικής ανάπτυξης και συγκεντρώσεις μαμάδων με κοινό όραμα, αντί να ξεμπερδέψω με ένα "εκπαιδευτικό" DVD της φτιαγμένης από "σειρά επιστημόνων" Baby Einstein που θα παίζει στη τηλεόραση με τις ώρες, ή με μια στράτα και ένα jumboree (!!!yioupppieee!!!)</div><br/><div><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:large;"><strong>Πυρά που επέλεξα να θηλάσω το παιδί μου όπως ακριβώς υποδεικνύει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η UNICEF, οι 2 μοναδικοί φορείς από τους οποίους μπορεί κανείς να αντλήσει πληροφορίες πάνω σε οποιοδήποτε θέμα υγείας. </strong></span></span></div><br/><div><span style="font-size:large;"><strong><span style="color:#ff0000;font-size:small;"><br/></span></strong></span></div><br/><div>Δέχομαι κριτική επειδή επί 10 μήνες (ως σήμερα) δεν προτίμησα ούτε για μια στιγμή την εύκολη λύση μιας σκόνης που συνιστά η κάθε Nestle, προκειμένου να επιστρέψω δριμύτερη στην προ εγκυμοσύνης ζωούλα μου, που ξενύχτισα, πόνεσα, κλείστικα, αλλά παράλληλα απόλαυσα το μεγαλύτερο συναίσθημα μετά τη γέννα του παιδιού μου.</div><br/><div>Το μοναδικό γυναικείο χάρισμα που μας προσφέρει την απόλυτη υπεροχή έναντι του "ισχυρού" φύλου (μη ψάχνεις να το βρεις στη θέση της executive managing director, ή την ειδικότητα της πυρηνικής φυσικού...εδώ κάτω από τη μύτη σου είναι...κυριολεκτικά!).</div><br/><div>Την αποθέωση του δεσμού μητέρας-βρέφους και τη μεγαλύτερη ανταμοιβή για την ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ επιλογή μου να γίνω μάνα.</div><br/><div>Ε, λοιπόν ρε φιλενάδα, και κάθε γυναίκα, εν δυνάμει μητέρα (για τις ήδη μητέρες είναι πια πολύ αργά)</div><br/><div>αυτό που με πείραξε περισσότερο στη πατροναριστική στάση σου είναι πως και εσύ αύριο μπορεί να γίνεις μητέρα.</div><br/><div>Και στην ιδέα ότι στο μεταξύ θα κουβαλάς ακόμα αυτές τις πεποιθήσεις, και δη με τέτοια περίσσεια αυτοπεποίθηση,</div><br/><div>φοβάμαι για το τεράσιο ρίσκο που παίρνω,</div><br/><div>να μεγαλώνω ένα παιδί τόσο ακατάληλλο και απροετοίμαστο για τη κοινωνία που θα έρθει να αντιμετωπίσει αύριο.</div><br/><div>Αυτή που ζούμε σήμερα, και που θα διαιωνίσουν κάτι μάμάδες δήθεν εξελιγμένες, ψαγμένες, μορφωμένες, καλλιεργημένες, και συνειδητοποιημένες, όπως εσύ.</div><br/><div>Στο μόνο που ελπίζω είναι μέχρι να γίνεις και εσύ μητέρα, να μάθεις να ακούς τη φύση σου αντί για τις πέριξ γνώμες.</div><br/><div>Τα μαζεύω τόσους μήνες, και δυστυχώς έτυχε σε εσένα να τα ακούσεις.</div><br/><div>Συγνώμη.</div><br/><div>Ε."</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-75443645197002509952010-03-30T02:18:00.001+03:002012-08-27T11:19:08.052+03:00Μαμά, Γερνάω μαμά…<span style="color:#993366;">Πάμε Τσανακλίδου; ακούγεται η πρόταση.</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Δευτέρα, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, πρώτο τραπέζι (τόσο που ακουμπάω χεράκι στην πίστα), ωραία παρέα κυρίως γυναικοκρατούμενη. Η Τάνια όπως πάντα ένας ζεστός δυναμικός χείμαρρος. Και πέφτει το εν λόγω τραγούδι.</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Μαμά, πεινάω</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά,</span><br/><br/><span style="color:#808080;">φοβάμαι</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, γερνάω, μαμά.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:</span><br/><br/><span style="color:#808080;">ωραία, νέα κι ατυχής.</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#993366;">Δε μένω σε αυτούς τους στίχους γιατί υπάρχουν και άλλα σημεία στο τραγούδι. Απλά παραθέτω το πιο γνωστό μέρος.... Κοιτάζω γύρω μου. Οι φίλες μου δακρυσμένες κάποιες, άλλες κλαίνε κανονικά. Εγώ παρατηρώ. Δε νιώθω κάτι προς τα πίσω, μόνο προς τα εμπρός. Με ευχαριστεί αυτό (δούλεψε η ψυχανάλυση) αλλά δεν παίρνω και όρκο... Θυμάμαι πως αν τύχαινε το τραγούδι στο ράδιο την ώρα που οδηγούσα το άλλαζα. Ένιωθα ένταση. Ήθελα να το αποφύγω γιατί αυτό το τραγούδι είναι γροθιά και ουρλιαχτό μαζί. Ειδικά αν δεν έχεις βρει το ταίρι σου και το ψάχνεις. Ειδικά αν δεν έχεις κάνει παιδί και το αναζητάς με όλο σου το σώμα και την ψυχή. Ειδικά αν κάθεσαι στο σπίτι σου μόνη, μην έχοντας πια δύναμη να "το παλέψεις". Ειδικά αν έχεις χωρίσει, προσπαθείς να κάνεις παιδί ή ακόμα και αν τα έχεις "όλα" (άντρα, παιδί, υγεία) αλλά κάτι δεν είναι όπως το περίμενες.</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#993366;">Όλοι ξέρουν, μισο-ξέρουν ή κάνουν οτι ξέρουν για το περίφημο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα: το αγοράκι αγαπά τη μαμά και μισεί τον μπαμπά και το κοριτσάκι αγαπά τον μπαμπά και μισεί τη μαμά σαν ανταγωνίστρια.</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Αυτό που κανείς ευρέως δεν ξέρει παρά αν εντρυφήσει στην προσωπική του ανάλυση ή ασχοληθεί με την ψυχανάλυση είναι οτι για το κοριτσάκι η βαθύτερη αγάπη, ο πιο ανομολόγητος έρωτας, με τα πιο ισχυρά και τρικυμιώδη συναισθήματα είναι για τη μαμά του (και αν ξεφύγει και προχωρήσει προς τον μπαμπά, έ! τότε πάμε καλά για την ενηλικίωση..). Ξέρω, έχω ανοίξει θέμα..... (που εννοείται δεν πρόκειται να εξαντληθεί εδώ.)</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Κι ανοίγω το ψυγείο σου,</span><br/><br/><span style="color:#808080;">το "έλα" και το "αντίο" σου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Το "έλα" και το "αντίο" σου.... Βάζουμε λίγο ακόμα ουισκάκι (για εμένα κρασί), και πάμε....</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν λέει (το διάβασα όταν έκανα την εργασία μου για το Οιδιπόδειο) λόγω φόβου συναισθημάτων "εγκόλπωσης" (engulfment με την έννοια του παγιδεύω) ή εγκατάλειψης.... Ο ένας φοβάται οτι θα εγκαταλειφθεί και παγιδεύει τον άλλον, και ο άλλος οτι θα παγιδευτεί και άρα εγκαταλείπει τον πρώτο....</span><br/><br/><span style="color:#993366;">Σκέφτομαι οτι το "έλα", το σωστό, καλό θερμό "έλα" της μητέρας σε σώζει από τους φόβους εγκατάλειψης όπως και το αγαπησιάρικο "αντίο" της όταν είναι πια καιρός, σε σώζει από την παγίδευση του να μείνεις μωρό σε σώμα γυναίκας. Τι γίνεται όμως όταν ακούς το "έλα" ως παγίδευση και το "αντίο" ως εγκατάλειψη;</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και κοίτα, ένα μυστήριο</span><br/><br/><span style="color:#808080;">του κόσμου το κριτήριο</span><br/><br/><span style="color:#808080;">πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.....</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#993366;">Ποια γυναίκα δε φοβάται μήπως μοιάσει στη μαμά της; Και ποια γυναίκα δε συνειδητοποιεί κάποια στιγμή οτι μοιάζει (στην καλύτερη περίπτωση) ή είναι ίδια (στη χειρότερη) η μαμά της; Α! να ειδοποιήσω οτι και το διαμετρικά αντίθετο (π.χ μάνα θύμα, κόρη επαναστάτρια...) ίδιο είναι.... Να ξέρετε, η ταύτιση με τη μητέρα μας είναι αναπόφευκτη (και αναπτυξιακά σωστή), αλλά για ποια κομμάτια μιλάμε; Αν μια γυναίκα δεν ξεφεύγει ποτέ από τον πυρήνα της μητέρας της (ίδια, αντίθετη, ή σε οποιαδήποτε άλλη μορφή) τότε πως θα είναι ο εαυτός της; Και πως θα αγαπήσει πραγματικά τη μητέρα της άρα και τους άλλους αν είναι copy paste; Γιατί η πραγματική αγάπη για τον άλλον ενέχει το διαφορετικό (αγαπάμε ώριμα όταν ψυχικά είμαστε διαφοροποιημένοι). Και θέλω να πιστεύω οτι δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απο το να λες</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, γερνάω, μαμά</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#993366;">και να το εννοείς ως στοιχείο σύνδεσης και κατανόησης χωρίς να φοβάσαι και χωρίς να πεινάς.....</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#993366;">Παραθέτω το τραγούδι.... Δικό σας (που λένε)....</span><br/><br/><span style="color:#993366;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω</span><br/><br/><span style="color:#808080;">τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Ρωτάς για την καριέρα μου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">τη νύχτα και τη μέρα μου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα</span><br/><br/><span style="color:#808080;">για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Κι ανοίγω το ψυγείο σου,</span><br/><br/><span style="color:#808080;">το "έλα" και το "αντίο" σου</span><br/><br/><span style="color:#808080;">ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Μαμά, πεινάω</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, φοβάμαι</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, γερνάω, μαμά.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:</span><br/><br/><span style="color:#808080;">ωραία, νέα κι ατυχής.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα</span><br/><br/><span style="color:#808080;">να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και τέλειωσα με άριστα</span><br/><br/><span style="color:#808080;">αλλά δεν έχω ευχάριστα,</span><br/><br/><span style="color:#808080;">όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες</span><br/><br/><span style="color:#808080;">τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και κοίτα, ένα μυστήριο</span><br/><br/><span style="color:#808080;">του κόσμου το κριτήριο</span><br/><br/><span style="color:#808080;">πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span><br/><br/><span style="color:#808080;">Μαμά, πεινάω</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, φοβάμαι</span><br/><br/><span style="color:#808080;">μαμά, γερνάω, μαμά.</span><br/><br/><span style="color:#808080;">Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:</span><br/><br/><span style="color:#808080;">ωραία, νέα κι ατυχής.</span><br/><br/><span style="color:#808080;"> </span>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-146455107404955339.post-7645166140933376332010-02-24T05:47:00.000+02:002012-08-27T11:18:16.263+03:00Mother's Milk - Το γάλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Είναι μέρες τώρα που θέλω να γράψω για το γάλα. Βλέπετε, το μητρικό γάλα είναι φύση και ό,τι είναι φύση πάντα έχει την τιμητική του στο ασυνείδητό μας. Φυσικά και πιστεύω στην ψυχανάλυση. Και στη φύση.<br />Ήμουν λοιπόν πολύ περήφανη όταν στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης μου ανακάλυψα αυτές τις μικρές "θαυματουργές" σταγόνες στο στήθος μου. Ένιωσα οτι ήμουν έτοιμη να υποδεχτώ και να φροντίσω το μωρό μου, οτι οι δυό μας ήμασταν συνδεδεμένοι και οτι το σώμα μου βρισκόταν σε αρμονία με την επιθυμία και τη φύση.<br />Ξαναδιαβάζω: μωρό, γάλα, φύση, γυναίκα, επιθυμία, μητέρα.....<br />"Εκρηκτικά" υλικά της ψυχανάλυσης και της πραγματικότητας πολλών γυναικών....<br />Είχα πάει σε μαθήματα/συγκεντρώσεις για το θηλασμό, διάβαζα στο ίντερνετ, ήξερα για το "ξένο" γάλα, για τους "κακούς" παιδίατρους και τα κακά μαιευτήρια που σε αφήνουν στην άγνοια και σου γράφουν τη σκόνη , για τη μόδα της "επιστροφής" στη φύση όλων των γυναικών στην ηλικία μου. Έβλεπα μαμάδες (παλιές καραβάνες), να βγάζουν το βυζί έξω (διότι η λέξη στήθος δεν μπορεί να αποδώσει το θέαμα...) και να έχουν 2χρονα παιδιά να κρέμονται από αυτό, να χαμογελάνε με περηφάνια και μια αίσθηση κατάκτησης του κόσμου. Άκουγα και για γυναίκες που "δεν μπορούν" να θηλάσουν, ή που "δεν υπάρχει λόγος να ξυπνάνε το βράδυ" ή που "θα δώσω ξένο γιατί το παιδί (νεογέννητο) πρέπει να μπει σε πρόγραμμα"... Για να σας κάνω μια γρήγορη ψυχαναλυτική μετάφραση, παρατήρησα στις γυναίκες αυτές, ναρκισσισμό και εξάρτηση (μαμά με το βυζί), φόβο (δεν έχω γάλα), και άλλο ναρκισσισμό (δε θα ξυπνάω βράδυ), ψυχαναγκασμό-έλεγχο (να μπει το νεογέννητο σε πρόγραμμα..!!). Αυτά σε μια πρώτη ανάγνωση, γιατί δε με ενδιαφέρουν τόσο οι ψυχαναλυτικές ταμπέλες αλλά κυρίως αυτό που έβλεπα: το γάλα είναι ΓΑΛΑ. It is a big deal και εγείρει άγχη. Όταν έρχεται η σειρά μας να δώσουμε γάλα, έρχεται μαζί και το γάλα που πήραμε ή δεν πήραμε εμείς......Σας λέω κάτι καινούριο;<br />Για μένα το γάλα ήταν καθοριστικό στο να μην "το χάσω" (το μυαλό όχι το γάλα) μέσα στο ΙΑΣΩ που το παιδί μου ήταν σε θερμοκοιτίδα 10 μέρες. Πρώτη φορά να γίνεσαι μάνα και να μην κρατάς αγκαλιά το παιδί σου. Να το νιώθεις μόνο σε μια θερμοκοιτίδα και εσύ, με τα ένστικτα, τις φαντασιώσεις, τις προσδοκίες και τις ορμόνες σου να περιμένεις το "επισκεπτήριο" και να μιλάς σε γιατρούς, άλλον κάθε μέρα για το μωρό Khalid (επώνυμο του μωρού). Να το βλέπεις ζαρωμένο, με σωληνάκια και ορούς και να θέλεις να τα σπάσεις όλα. Το γάλα λοιπόν με έσωσε.... ξύπναγα κάθε 4 ώρες και έκανα θήλαστρο, και λίγο λίγο μάζευα ό,τι έβγαινε και με χαρά το έκανα μπουκαλάκι για να το φάει το μωρό Khalid όταν θα μπορούσε. Και φανταζόμουν οτι το γάλα μου είχε μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες και θα έσωζε το μωρό Khalid από τους αδιάφορους γιατρούς. Θα το έπινε και θα γέμιζε από την αγάπη μου και θα ήξερε οτι ήρθε σε αυτό τον κόσμο να κρατηθεί απο αγκαλιά πραγματική και όχι κενή. Είχα δουλέψει για να κάνω την αγκαλιά μου πραγματική... Και έτσι όταν άκουγα μαμάδες και θείες και γυναίκες μεγαλύτερες να λένε, το μωρό πεινάει, μήπως δεν είναι αρκετό το γάλα σου; έλεγα, όχι το μωρό είναι μια χαρά και θα φάει το γάλα που υπάρχει και ας τρώει συνέχεια. Βέβαια όπως ανακάλυψα πολύ σύντομα , το προνόμιο του να πρέπει να απαντήσουμε στα άγχη των μεγαλύτερων γυναικών (μαμάδες/θείες) σχετικά με το γάλα και αν είναι αρκετό, το είχαμε όλες οι νέες μαμάδες.... Μυστήρια όντα οι γυναίκες. Πάνε μπρος πίσω στο χρόνο με μια τρομερή ευκολία..<br />Το γάλα λοιπόν είναι μεγάλη υπόθεση... Το μωρό Khalid γνωστός πια ως A. είναι τώρα 6 μηνών, και τις προάλλες αποφάσισα να του δώσω λίγο "ξένο" που δεν είναι τόσο εύπεπτο μπας και κοιμηθεί και αυτός και εγώ παραπάνω απο 3ωρα... Η εμπειρία μου ήταν αυτό που λένε οι φίλοι άγγλοι "eye opener".... Ένιωσα στιγμιαία τέτοια προδοσία, τόσο φοβερά άχρηστη, τόσο ξεκομμένη από εκείνον που δεν πίστευα την αντίδρασή μου. Ευτυχώς η αυτο-ψυχανάλυση ήταν εκεί για να με συνεφέρει: κατάλαβα οτι και εγώ ήμουν ναρκισσάρα, και παντοδύναμη και είχα εξάρτηση από εκείνον όσο αυτός (και πολύ φυσικά) έχει εξάρτηση απο εμένα. Κατάλαβα λοιπόν οτι είχε έρθει η πρώτη από πολλές φορές που ως μάνα θα έπρεπε να αφήσω το μωρό μου να φύγει λίγο πιο μακρυά από εμένα σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ανεξαρτητοποίηση και εξατομίκευση. Και να μην του σταθώ εμπόδιο για να ικανοποιήσω τις δικές μου ανάγκες. Αυτό για μένα είναι το πραγματικό ΓΑΛΑ.<br /><br />Μεγάλο κείμενο.. αλλά έπρεπε να τα πω.</div>WomenSpacehttp://www.blogger.com/profile/00070322557243594994noreply@blogger.com0